De borstsparende operatie

Na al het gedoe met het plaatsen van de draad, eindelijk aangekomen op de dagopname. 29 december 2022, inmiddels 10.15 uur. De verpleegkundige zegt, wat een gedoe hè vanmorgen? Nou inderdaad! Maar ik heb misschien een beetje goed nieuws, de patiënt voor u is eerder naar de OK gegaan, dus misschien mag u ook al eerder naar de OK. We gaan eerst de opname maar eens regelen,gegevens controleren, vragenlijst, polsbandje om en ze geeft me medicijnen en water om alvast in te nemen. Op dat moment gaat de telefoon en ze zegt, mevrouw u mag al naar de OK! 10.45 uur lag ik al op de voorbereidingskamer, infuus er al in en kreeg een heerlijk verwarmde deken. Om u lekker warm te houden, het is koud in de operatiekamer zei de verpleegkundige. En werd de OK opgereden. Moest overstappen op een ander bed, maar verwarmde deken ging weer over mijn benen. Iedereen kwam even vertellen wie hij of zij was en een vragenlijst werd afgegaan. Intussen kwam de chirurg binnen, stelde zich voor en vroeg of ik nog vragen had. Ik zei, hoe lang duurt de operatie eigenlijk? Maximaal 75 minuten. Nog andere vragen? Nee, ik weet wat er gaat gebeuren. vanochtend is er het een ander niet goed gegaan, dus hoop dat nu wel alles goed gaat. Wens jullie succes en hoop dat jullie goed voor mij zorgen. Ze zei, ach mevrouw, ik heb het gehoord van vanmorgen, echt heel vervelend voor u. Maar maakt u zich geen zorgen, ze hebben me gebeld, dus ik weet welke draad ik moet hebben. Als u straks wakker wordt, is alles eruit, we gaan goed voor u zorgen. Ze zei dat op zo'n lieve en geruststellende toon. Dat was echt fijn. De anesthesist zei daarna dat ik zo zou gaan slapen, ik zei, de enige andere keer dat ik onder narcose ben geweest werd ik ontzettend emotioneel wakker en huilde dikke tranen, weet nog steeds niet waarom. U bent niet de enige, gebeurd wel vaker. Geen zorgen. We gaan nu zorgen dat u in ieder geval lekker gaat slapen, en ik ga heel goed voor u zorgen beloofd. Ik lachte een beetje, was ook zo lief. Toen zei hij, denk maar aan iets leuks. Een vakantie? Oh, nou, ik heb nog nooit gevlogen, maar doe maar zon, wit strand helder blauw water en palmbomen, en hij zei, zonder te vliegen bent u daar binnen 10 seconden! 3,2,1, welterusten.

Om iets over 12 werd ik wakker op de uitslaapkamer. Was echt raar, dacht eerst, ah wat lig ik heerlijk, toen waar ben ik eigenlijk, en toen oja in het ziekenhuis. Yes, het is achter de rug! Was opgelucht en eigenlijk meteen vrolijk. En meteen zei een vriendelijke stem, goedemiddag, je bent weer terug, de operatie is goed gegaan. Wordt maar rustig goed wakker, ik pak even een ijsje voor je, je zult wel een droge mond hebben. Ik zei nog, ben toch niet aan mijn keel geopereerd, maar was i.v.m. iets wat ze in je mond doen om te beademen als het nodig is. Ik zei, ja ze doen een slang in je keel toch? Nee, dat doen we alleen als je aan de beademing moet, dit is iets wat alleen in je mond zit, niet in je keel, als je onder narcose gaat valt je ademhaling even weg en dan helpen we even. Zo'n slang gaat helemaal langst je stembanden en zorgt daarna vaak voor een pijnlijke keel, als dat niet nodig is, doen we het niet. Oh ok, beter dacht ik. En intussen kreeg ik een raketje. Nou u bent al goed wakker, ga meteen bellen naar opname dat ze u mogen komen halen.

Vanuit de dagopname kwamen ze me vrij snel halen en eenmaal terug zei ze, lust je iets te drinken? Iets eten mag ook. Ik zei doe maar koffie  eten nog niet, voelde me een klein beetje duizelig intussen. Was van de narcose zei ze. Ik mocht zelf mijn man bellen dat alles goed was gegaan. Ik mocht nog niet naar huis, zou waarschijnlijk over een paar uurtjes zijn, maar dan bel ik je weer. Hij was natuurlijk heel opgelucht ook, en vond het ook fijn dat ik zelf belde.de verpleegster zei, doe nog maar wat dutten, ik zie dat je nog heel moe bent. En na de koffie heb ik nog een uurtje wat gedoezeld. Toen was ik ineens klaar wakker en de verpleegkundige vroeg of ik nu wel iets wilde eten. Ja, had honger, had natuurlijk helemaal nog niets gegeten die dag. Kreeg een paar boterhammen en na wat vragen en checks mocht ik mijn man bellen dat ik naar huis mocht. Hij moest eerst langst de apotheek in het ziekenhuis had de verpleegkundige gezegd, voor hij mij kwam halen. Dan hoefde ik niet daarmee naartoe, kon ik gelijk lekker naar huis. Mijn man was er vrij snel en was inderdaad al langst de apotheek gegaan. De verpleegkundige drukte ons op het hart dat ik de pijnstillers in moest nemen zoals voorgeschreven, dan zou ik het minste last hebben. Ook werd er nogmaals verteld waar we op moesten letten, en wanneer we contact op moesten nemen (nabloeding, koorts of hevige pijn). Qua pijn viel het tot dan toe erg mee, met aankleden en lopen wat meer, maar was goed te doen. Was blij dat ik een medische BH met voorsluiting had gekocht vantevoren, want mijn arm kon ik niet goed bewegen, dus rugsluiting was zeker niet handig. Ook zaten hier geen naden in de oksel en op de borst, en was zacht maar wel ondersteunend materiaal. Zat heel prettig. Maar goed, na het aankleden mocht ik naar huis! Thuis herstellen.