Reïntegratie na borstkanker, arbeidsdeskundige en arbo
Ik merk dat ik wat minder schrijf en ook minder vaak lees op deze site. Goed teken denk ik voor mij, omdat, hoewel het er nog dagelijks is door de mediclcatie en bijwerkingen, ik er toch minder mee bezig ben. Dit geeft mij hoop dat het niet alles bepalend blijft.
Met de frozen shoulder gaat het steeds beter, wel nog steeds fysio, maar oedeemtherapie is intussen gestopt. Dat heeft goed geholpen voor het losser maken van het littekenweefsel. Heb denk ik nu bijna een half jaar 2 x in de week fysio gehad of fysio en oedeemtherapie en nu net naar 1 x per week. Traject met psycholoog hebben we afgesloten, maar als ik weer behoefte heb aan een gesprek of merk toch niet lekker in mijn vel te zitten, gewoon bellen en dan plannen we weer wat in zei de psycholoog. Maar voor nu gaat het goed. Natuurlijk heb ik af en toe mijn momentjes, vooral de eerste dagen na de lucrin injectie ben ik meestal nogal emotioneel en zie ik dingen niet zo positief, kort lontje en valt me die verrekte vermoeidheid me weer zwaar. Maar weet intussen dat dit meetstal van voorbij gaande aard is.
Heb me erbij neergelegd dat die vermoeidheid er nu eenmaal zal zijn zolang ik aan de anastrazol en lucrin zit. Ik moet hIer gewoon rerkenning mee houden, en dat luit steeds beter.
Qua werk ben ik nog steeds aan het opbouwen. Zit nu op 4 x 6 uur, waanvan 1 dag op kantoor en 3 dagen thuis werken.
Intussen ook een arbeidsdeskundig onderzoek gehad omdat ik half februari een jaar (deels) in de ziektewet zat. Omdat ik toen al op 4x4 uur zat, in mijn eigen werk, wel aangepast (geen werkzaamheden met tijdsdruk, en nog veelal thuis werken), vond de arbeidsdeskundige (die ook al een gesprek met mijn leidinggevende had gehad, die er ook positief in staat), dat spoor 2 niet hoefde. Wel moet ik dan uiterlijk half mei (1 jaar enn3 maanden ziektewet) op 75% van mijn uren zitten. Ongeveer 28 uur, dat gaat wel lukken, gaan we vanuit, ook de bedrijfsarts staat hier positief in. Mocht het toch niet lukken, dan moet mijn werkgever opnieuw een arbeidsdeskundig onderzoek laten doen is de afspraak. Voor nu dus geen spoor 2 traject voor mij. Verwachting is dat ik volledig in mijn eigen functie zal reïntegreren.
Intussen heb ik wel zelf bij mijn werkgever aangegeven dat ik niet terug wil naar 37 uur. Moet minimaal 5 jaar de antihormoontherapie en volgens de oncoloog komen in mijn geval daar ook grotendeels de vermoeidheidsklachten vandaan. En hoewel volledige reïntegratie zeker mogelijk is, wil ik noet al mijn energie naar mijn werk laten gaan. Heb daarom zelf de keuze gemaakt om te reïntegreren tot 32 uur, daarna wordt mijn contract aangepast naar 32 uur en kan ik beter gemeld worden. Zover is het nog niet. Ook met de bedrijfsarts besproken en die vond het een dappere en verstandige keuze. Ook met werkgever en bedrijfsarts besproken dat ik verlof in ga leveren om de eerste 1,5 tot 2 jaar gemiddeld 28 uur te gaan werken. Heb de gelukkige omstandigeheid dat ik nog zo'n 650 vakantie uren heb staan. Ik zat namelijk ook in de gemeenteraad, en daar heb ik ongeveer 1 a 2 x per 2 weken vergaderingen van. De bedoeling is dan dat ik de ene week 4 dagen ga werken (2 dagen kantoor, 2 dagen thuis) en de week van de veragderingen, 3 dagen (1 dag kantoor, 2 dagen thuis).
De bedrijfsarts vond eigenlijk dat ik er heel goed over had nagedacht, hoe ik ook duurzaam zoals ze zodat zo mooi noemen, volledig kan reïntegreren. Zij heeft aangegeven mij hierin te steunen, ook richting mijn werkgever, en hier samen rustig aan naartoe gaan werken.
Mijn werkgever was op zich ook wel positief, behalve over het thuiswerken. De standaard regel is namelijk 50% op kantoor, 50% thuis. En in mijn voorstel voldoe ik daar niet aan in de weken dat ik 3 dagen ga werken. Hij wil dan ook ook 2 dagen op kantoor, en 1 dag thuis. De reden dat ik dat niet wil is omdat ik merk dat de kantoordag zeer vermoeiend is. Want hoewel ik het echt heel fijn vind op kantoor en ook echt fijne collega's heb, zijn het ook lange dagen inclusief reistijd 10 uur, en heel veel prikkels. Ben als ik thuis kom echt kapot. De bedrijfsarts begrijpt dit volledig, en vond het dus juist heel goed doordacht, zij zal mij hierin ook steunen richting mijn werkgever (in het kader van duurzame reïntegratie).
Ik heb al in een eerdere blog aangegeven dat ik echt blij ben met de bedrijfsarts. Heb echt het gevoel dat we dit samen doen. Ze hebben mij nooit gepusht voor mijn gevoel, eerder af en toen op de rem getrapt. Ook mijn werkgever geeft alle ruimte ( behalve met het 50/59 thuis/kantoor werken, maar ben er van overtuigd dat dit ook wel goed komt, ook omdat de bedrijfsarts er ook achter staat).
Lang verhaal, maar hoop dat juliie/anderen hier ook wat aan hebben. Ik ben er nog niet, maar gaat allemaal de goede kant op. Dat is ook wel eens fijn om te zeggen!