kutdag

Vertelde ik gistermiddag nog wat een mazzelpikkie ik was qua reacties op de chemo en bestraling, Een paar uur later begon het toch anders te lopen.

Het begon met een wat kouwelijk gevoel, en daarna wat trillen, hetgeen over ging in shaken. Maar even een thermometer in het oor, en deze gaf aan 38,9. Foute boel dus. Volgens protocol het ziekenhuis gebeld, en ik moest me direct melden bij de spoedeisende hulp. Ik was al aangemeld dus kon zo door.
Een zeer goede vriend gebeld met de vraag of hij ons even naar het ziekenhuis kon brengen. De trouwe makker stond met 15 minuten voor de deur, en wij naar het ziekenhuis.
Tjongejonge, wat begint er dan weer een circus te draaien. Bloedonderzoek, röntgenfoto's van longen en hart, ja ja het ECG is ook gemaakt. Ondertussen weer een infuus in het lijf met koortsverlagend middel, omdat ik boven de 40 graden zat. De behandelend arts heeft overleg gehad met oncoloog, maar beide konden niet verklaren waar ik nu last van had. Dus voor sowieso één nachtje blijven ter observatie.
Toen ik naar de zaal gereden werd was het ondertussen al een uur of half twaalf dus, alles was al donker. Nog snel wat uitleg gehad van de bel, en locatie van het toilet, en welterusten.
Amper geslapen, en om drie uur 's nachts springt spontaan de TV boven mijn bed aan. Eerst nog even gewacht of die ook weer spontaan uit zou gaan, maar dat was niet het geval. Ook geen afstandbediening bediening bij het bed, dus even gebeld. De verpleegster is nog een tijdje op zoek geweest naar een afstandbediening en heeft het onding uit kunnen zetten.

Acht uur in de ochtend, verpleging de kamer op. "Goedemorgen", lichten aan en gordijnen open. Iets wat nog steeds zo lomp gaat als vijftig jaar terug. Haast niet geslapen, en daarbij ook moe van de behandelingen en het voorval van gisteravond, dus ik lag daar echt als een zombie in de wieg. Voor je het weet weer een supermug die wat bloed voor onderzoek uit de arm trekt. Tada de dag is begonnen.
Nu heb ik sinds de chemo 's morgens voor de eerste maaltijd altijd een brakke maag en licht misselijkheid. Zodra er dan wat voeding in de maag komt zakt dat weg.
Om half tien, maar eens gevraagd of we nog wat te eten kregen want ik begon me aardig naar te voelen. Och, we zijn deze afdeling helemaal vergeten een ontbijt te brengen. Grrrrrrrrr
Maar alles gaat natuurlijk gewoon door, dus voor het proteïnedrankje er kwam, werd ik in een rolstoel eerst even naar de bestraling gebracht. Nuchter de magnetron in en weer terug naar de afdeling. Gelukkig stond daar wat te eten, maar mijn hemel wat ben ik deze dag al weer beu.

Gelukkig kwam later in de ochtend de arts met de verlossende woorden dat ze geen idee hebben wat het nu precies geweest is. Waarschijnlijk een virusje wat even in de weg heeft gezeten. Maar omdat het nu weer goed ging met mij, ik naar huis kon. Ik slaap nu veel om even bij te tanken, maar het gaat weer wat beter.