Te veel

Gisteren mezelf goed tegengekomen. Het gaat allemaal iedere dag beter en zoals ik al schreef, het gaat niet snel, en dan toch gaat je brein ermee op de loop.

'S morgens naar de fitness. De laatste week heeft mijn fitheidsniveau keurig op nul gezet, dus alles goed voelbaar. Tien minuten fietsen, wat arm en beenoefeningen en ...... Hey, de roeimachine. Die ook maar even betreden. Dat was de eerste fout van de dag. Door de houding in combinatie met de beweging weet je binnen één seconde waar de slokdarm zit, en dat daar iets mee was. 
Oké, minuutje vol maken, en dan nog maar even de loopband op, je bent daar tenslotte niet voor niets. Eigenlijk had me lijf me al verteld: "Stoppen!" Na zo'n zes minuten lopen en een hartslag van tegen de 150, gaf mijn brein toe aan de schreeuw van mijn lijf. Even zitten, wat ijsthee naar binnen en richting huis.

Ohhh, verrek hier om de hoek zit de opticien, kan daar wel even heen lopen en vragen of er al wat voorzetramen in een montuur geplaatst zijn. Zo gedacht zo gedaan. Mijn hemel, dat stukje daar naartoe is zwaarder dan ik dacht. Maar goed ik heb het gehaald. Nog geen bril klaar, grrrrr. Dus weer naar buiten richting bolide.

Zie ik daar nu die goeie visboer? Het eten gaat best goed, dus zal ik eens een broodje haring proberen? Ja, gewoon doen, tenslotte gaat het wat beter met me. 
Dus sjok sjok naar de visboer en het broodje gehaald, terug gezwoegd naar de bolide, en achter het stuur meer dood dan levend even bij trekken.
Het broodje was als een gebakje moet ik vertellen. Heerlijk! Ik werd er onbewust misschien wel een beetje manisch van, want ik bedacht me: "Op de terugweg kan ik wel even een stukje om, en bij de chopper boer vragen wat hij nu weet van de nieuwe accu's" Dus richting chopper boer.

Bij de man aangekomen, bleek hij nog geen info te hebben. Ik hem uitgelegd dat ik niet zielig was (ik heb een bloedhekel aan medelijden), maar kanker heb, geen energie en dat toch nog wel af en toe wat wind langs het gezicht wil voelen, en daar niet mee wil wachten tot na de eventuele operatie. Hij snapte het, en morgen (vandaag) staat eind van de middag mijn chopper klaar met een goede accu. En zodra er nieuwe accu's binnen komen, krijg ik een belletje en zet hij die erin.😉 Toppie! nu door naar huis.

Met mijn kameraad geregeld dat hij mij even oppikt als hij van zijn werk komt, en mij dan bij de chopper boer dropt, zodat ik met dat ding naar huis kan rijden.
Fuck........... Het kan morgen wel net zo'n klote weer zijn als vandaag. Heb ik nog wel een regenbroek liggen, want om met natte benen naar huis rijden is de goden verzoeken om nieuwe koorts of andere narigheid. 
We hadden er nog wel één liggen, maar zo oud en vergaan, dat zelfs de muizen geen interesse meer hadden in dat ding. Dus nog even de auto, naar de fietsenboer een regenbroek kopen en weer naar huis.

Bong! Daar was die dan: "De man/vrouw of transgender met de hamer!" Zal me een rotzorg zijn wie of wat het was, maar de dreun kwam aan.  
Alle energie totaal weg. Door het huis strompelen als een negentigjarige met kunstknieën en een plastiek heupje, en zodra je wat ziet waar je kunt zitten, je laten neervallen, en niets meer doen. Mijn hemel helemaal leeg en kei kapot. 
Gaat het potdorie wat beter met je, zorg jezelf er wel voor dat het niet te snel gaat.  Als je daar dan aan denkt, word je zo simpel van jezelf. De avond veel geslapen en nu weer wat energie terug.

Vandaag dus maar wat minder hooi op de vork gooien, anders gaan we het niet redden tot 2025. Choppertje halen, en meer even niet.

Fijne dag allemaal.