Pauze

Mijn eerste cyclus met Stivarga chemo pillen zit er ondertussen op. Drie weken pillen nemen, 1 week rust.

Vanaf de 2de week dat ik pillen nam, begon het fout te gaan. De vermoeidheid was enorm, en ik had heel veel last van mijn voeten.

Blijkbaar kruipt die chemo tot in je tenen, en kan het daar dan niet meer weg. Gevolg : onderhuidse blaren en eeltvlekken op mijn voeten. Onmogelijk om nog op te steunen van de pijn. Aanvankelijk kon ik nog eens afwisselen om op tenen, hiel, zijkant voet te steunen. Maar op de duur waren er overal blaren, en kon ik geen weg meer van de pijn. Bijna 2 weken thuis gezeten, tranen in de ogen van de pijn bij ieder stapje dat ik moest zetten.. Ik kwam enkel buiten als ik naar het ziekenhuis moest, en dan verplaatste ik me in een rolstoel.

't Was heftig ! Zeker omdat ik niet wist of dit tijdelijk was, of blijvend zou zijn.

Bij een 2de bezoek aan de oncoloog (weer een andere, die heel vertrouwd is met dit medicijn), bleek dat ze me al veel eerder hadden moeten laten stoppen met de medicijnen, zodat de wonden op mijn voeten zo erg niet zouden worden! Ben ik veel mee, heb ik dus 2 weken zitten afzien voor niks.

Normaal zou ik volgende week maandag cyclus 2 moeten starten, maar ik krijg nog een weekje uitstel, zodat de voeten eerst volledig kunnen herstellen.

Dan begin ik  - met toch wel de nodige schrik - aan cyclus 2, maar deze keer met maar 2 pillen per dag ipv 3. Ik weet nu ook al beter hoe ik die voeten moet behandelen als er weer problemen zouden opduiken. Dus gaan we er nog maar eens voor hé!

Verder heb ik afwisselend goede en slechte dagen. Soms is het emotioneel allemaal wel heel erg zwaar. Weten dat de tijd steeds verder tikt, en dat mijn eindpunt al in zicht begint te komen. Twee jaar is niet niks, maar 't is ook niet veel meer natuurlijk... 

Grtjs Tanja x