Ups en downs

De laatste week van juli en de eerste week van augustus was m'n vriend in verlof, dus vakantiestemming bij ons thuis! Of dat was toch de bedoeling..

Laatste week juli :

Op maandag en dinsdag zijn we er even tussenuit geweest, twee dagen Wageningen met overnachting in Fletcher Hotel. Superleuk, maar 'k had wel wat last van buikpijn. En het in- en uitstappen van de auto was ook niet echt een pretje.

Woensdag, terug thuis. Maar de buikpijn werd steeds erger. Voor alle zekerheid toch maar eens bij de huisarts langsgeweest. Ze wist ook niet meteen wat de oorzaak zou kunnen zijn. Maar met mijn voorgeschiedenis was ze er toch niet echt gerust in, en raadde ze me aan, mocht het niet verbeteren, om naar spoed te gaan.

Donderdag, mijn 50ste verjaardag !! Mét weer héél veel buikpijn. Dus waren hebben we m'n verjaardag doorgebracht ? Inderdaad : op spoed... Bloed prikken, onder de scanner,... Niet meteen een oorzaak te vinden, maar wel een vermoeden dat er nieuwe uitzaaiingen in de buik zouden kunnen zitten. Ik heb nog steeds veel vocht in m'n buik (sinds de debulking in januari) en door een te grote druk in m'n buik, stonden m'n bloedvaten onder hevige spanning. Of dat is toch wat ik eruit heb begrepen... Gelukkig mocht ik na een uurtje of 5 op spoed terug naar huis.

Vrijdag was er een verjaardagsfeest voor me georganiseerd door m'n vriend. Met de nodige pijnstillers die ik op spoed had meegekregen heb ik toch volop van m'n feestje kunnen genieten!

Eerste week augustus :

Van maandag tot vrijdag zijn we naar Duitsland geweest. We hebben er in Centerparcs Eifel (Gunderath) verbleven en uitstapjes gemaakt naar Cochem, Daun, Mayen, Klotten en op de terugweg nog even in Malmedy gestopt. Elke dag genoten van de Aquadome en dit deed echt deugd voor m'n buik : na een paar dagen was ik van de buikpijn vanaf (ook mede dank zij de pijnstillers). We hebben niet echt wandelingen kunnen maken (lukt me allemaal zo goed niet meer) maar 't was een superweekje, en we hebben hele mooie locaties gezien!

Voor de zaterdag had ik kaarten voor de Lokerse Feesten. Ik vreesde al dat het me niet ging lukken om er naartoe te gaan (teveel pijn, te moe,...) maar 'k heb op m'n tanden gebeten en ben toch gegaan. Heel hard genoten van het optreden van Black Eyed Peas!

Deze week zijn we terug naar ons gewone leven : 't lief aan het werk en ik terug op controle...

Maandag moest ik bij de gyneacoloog langs. Op spoed wilden ze echt alle mogelijkheden onderzoeken waar de pijn vandaan kan komen, dus ook een gyneacologisch onderzoek stond op het programma. Volgende week weet ik hiervan de uitslag.

Dinsdag moest ik dan terug bloed laten prikken, en weer onder de scanner. Ook bij de huisarts en op spoed was m'n bloed al geprikt. Mijn tumorwaarde CEA was in mei al gestegen naar 19.9. Nu bedraagt die 60 !!!!! Dat was even schrikken, en er zijn weer traantjes gevloeid...

Gisteren en vandaag twee "vrije" dagen. Dagen om me voor te bereiden op de afspraak morgen bij de oncoloog. Waarvan ik dus al heel zeker weet dat het slecht nieuws zal zijn, afgaande op de CEA-waarde. Er waren al kleine uitzaaiingen in de longen bij de controle in mei. Wellicht zullen die zijn toegekomen, of is er ook in de buik weer iets bij gekomen.

Veel gepiekerd al de laatste dagen, veel geweend... ik ben zo bang voor het moment waarop ze gaan zeggen "we kunnen niks meer voor u doen". Hopelijk is dat moment er morgen  nog niet.

Ik tel af naar morgen 11u00.. dan weet ik waar ik sta en wat er verder kan/moet gebeuren. 

Als chemo de enige oplossing is, dan stopt het hier voor mij. Ik heb al 2 keer 6 maand chemo gehad, het is genoeg geweest...

Duimen jullie morgen eens voor mij..... ?

Liefs

Tanja x