Taxol 4 en jarig

Hij zit er weer in. Nummer 4. Het ging goed. Ik heb wel die stomme zuster elke keer. Ook nu koos ze gelijk weer om in mn hand te prikken. Ze ging het niet eens proberen. Best, hij zat en na anderhalf uur stonden we weer buiten. Twee uur geslapen bij thuiskomt. Ik ben na de kuur altijd chagerijnig/bozig. Ik vind de rest van de dag gewoon alles en iedereen stom. Mezelf vind ik ook stom op die dag. Ik wil dan het liefst gewoon met rust gelaten worden. Ik ga altijd vroeg naar bed en de dag erna is dat vaak weer over. Ik kan mijn ritme van wandelen etc aardig volhouden.

Morgen ben ik jarig. 36 jaar. Ik heb sinds ik volwassen ben altijd een hekel aan mijn eigen verjaardag. Ik vier het niet. Ik wil dat niet. En nee ik zeg niet dat ik het niet wil en wil het stiekem toch ofzo. Ik wil het oprecht niet. Dan zeggen mensen vaak om je heen; "ahh het is toch leuk je verjaardag vieren, dat vind je heus wel leuk". Nee ik vind dat niet. Nee ik hoef geen kadotje en nee ik ben oprecht niet teleurgesteld als je niet komt. Mensen willen dan toch langskomen. Waarom? Omdat je dan zelf een goed gevoel krijgt dat je langs die persoon bent geweest? 

Ik heb 1 vriendin met wie ik de haat voor onze eigen verjaardagen kan delen. Met onze zwartgallige humor kunnen we dan iedere volwassene belachelijk maken die zijn eigen verjaardag viert. En nee er zit geen trauma of slechte jeugd achter. Ik had prachtige verjaardagen als kind en genoot daar enorm van! En ja ik kom met alle liefde op iedereen zijn verjaardag die dat graag viert. Maar mij gewoon met rust laten graag op die dag. Het heeft wat jaren gekost voor iedereen daar oke mee was. Want ja je kan het toch niet maken dat mensen niet langs mogen komen is de gemiddelde mening.   

En uiteraard vier ik de verjaardagen voor de kinderen groots met veel te dure taart en alles erop en eraan. En ik geniet daarvan voor hun en met hun! 

Enfin, nu ik de diagnose kanker heb wil ik nog steeds niet mn verjaardag vieren. Maar dat zegt niet dat ik niet bezig ben met mn leeftijd en geeft het me een dubbel gevoel. Ik ben blij dat ik 36 mag worden. Vorig jaar voelde dat nog heeeeeelll oud en bijna 40 etc. En nu denk ik mijn hemel wat is die 40 ver weg eigenlijk en zou ik hem wel halen? 

Ik heb net met mijn dochter een kwarktaart gebakken voor morgen. Gewoon voor met elkaar. En ik hoop dat ik nog heel veel jaren mijn verjaardag NIET ga vieren.En mensen zich daar nog heel wat jaren over mogen verbazen. 

En voel je als je dit leest a.u.b niet aangesproken over mijn gekke kijk op het vieren van je verjaardag. Ik weet dat ik wat afwijk van de norm. 

Nog 4 kuren tot Italie. Volhouden. 

Blijven volhouden.