Deel 1 klaar, start deel 2

De laatste kuur van deel 1 is me wat zwaarder gevallen dan die daarvoor. Dit wil zeggen dat ik meer misselijk was, meer vermoeid en daardoor had ik het mentaal wat zwaarder. Dit zal ook te maken hebben met de spanning die toenam rondom de mri. Gelukkig was het de laatste van deze kuur en dat besef maakte het wel wat dragelijker.

Op maandags moest ik een mri laten maken en op donderdag zouden we de uitslag krijgen. We hadden ons voorgenomen om niet in het dossier te gaan kijken. De verpleegkundig specialist had ons gewaarschuwd dat je dingen kan lezen die je verkeerd interpreteert. Dit kan onnodig onrust opleveren. Scan zelf is niet zo spannend, wachten op de uitslag wel. Ondanks het voornemen kon ik het niet laten om dinsdag te kijken of er al iets stond in het dossier. En ja hoor, verslag stond erin. Ik was alleen thuis met Guus, dus heel even getwijfeld of ik wel moest gaan lezen. Of ik wel of niet zou kijken, het verandert niets aan de uitslag dus hoppa gewoon lezen dacht ik. Ik opende het verslag en las:

"Goede respons waarbij de tumor van 28 mm bij vorig MRI-onderzoek nu nauwelijks meer zichtbaar is." 

Wauww wauw wauww.. daar moest ik even wat tranen om laten. Meteen Jim gebeld, want je wilt je blijdschap delen natuurlijk. Nu was de afspraak met de oncoloog op donderdag niet meer zo spannend. Toch fijn om het tijdens deze afspraak bevestigd te krijgen. Ook de oncoloog was blij met het resultaat. Dit betekende ook dat ik geen extra chemo toegevoegd krijg bij de paclitaxel. Die extra chemo doen ze liever niet geven, omdat je daar veel zieker van wordt.

In het weekend hebben we deel 1 afgesloten met een avondje uit met vrienden. En toen konden we ons voorbereiden op deel 2. Dit is wel spannend want het is toch weer een nieuw type chemo en je weet van te voren niet hoe je daar op gaat reageren. Ze zeggen wel dat de bijwerkingen milder zijn, maar je weet het pas als je het ondergaat. Dus met spanning gingen we naar het ziekenhuis. Gelukkig reageerde ik goed en had ik geen allergische reactie. (Dit schijnt vaak voor te komen bij dit type) 

Aansluitend aan de chemo had ik een afspraak bij een medisch psycholoog. Dit heb ik aangevraagd in de eerste weken na de diagnose. Toen zat ik er goed doorheen en wilde ik graag hulp. Niet wetende dat ik me weken daarna zo sterk zou voelen. Toch was dit een heel fijn gesprek. Goede klik met de psycholoog en we hebben het met name gehad over de momenten dat de angstgevoelens opspelen. Ik heb aangegeven dat ik vooral op zie tegen de periode als dadelijk het traject klaar is en je je leven weer op gaat pakken. Het vertrouwen terug krijgen in je lichaam. Hierbij gaat ze me helpen. Ze heeft nu uitgelegd hoe je angstcentrum in je hersenen werkt. 

De week die volgde was eigenlijk heel fijn. Je weet niet wat je kunt verwachten en kunt alleen maar hopen op goede dagen om thuis mee te draaien. Gelukkig heb ik veel van dit soort dagen. De eerste twee dagen na de chemo was ik wat meer moe en ben ik smiddags gaan slapen. De rest van de dagen voel ik me gewoon goed. Zo houd ik de komende kuren goed vol, het zal waarschijnlijk elke kuur iets minder gaan maar met dit als startpunt prima. Ook de tweede kuur verliep op deze manier. Geen gekke bijwerkingen dus. Niet meer misselijk en heb qua eten en drinken weer overal zin in. Helaas wel de hele dag door een honger gevoel, dus probeer er niet te veel aan toe te geven ;).

Gister is de derde van de twaalf erin gegaan en ik merk dat ik ook al voel ik me goed ook merk dat ik er een beetje klaar mee ben. Het kaal zijn hoort erbij, maar ben ik wel klaar mee. In mijn hoofd wil ik heel veel, maar mijn lijf geeft aan dat dit niet kan. Dit is zo frustrerend en dan moet ik nog best een tijd. Ik kan er echt naar uitkijken dat de chemo dalijk klaar is. Gelukkig genoeg afleiding waardoor de tijd snel voorbij gaat. 

Al met al gaat het goed en voelen we ons nog steeds sterk.

(De foto is gemaakt tijdens ons avondje uit. Confetti kregen we vanwege het goede nieuws. Bedankt Inge & Maarten ;) )