Operatie

Op 2 juli ben ik borstbesparend geopereerd. Ik zag niet tegen de operatie op. Ik heb meerdere operaties gehad en weet dat ik niet heftig op narcose reageer. De dag voor de operatie wordt de poortwachtersklier opgespoord. Hiervoor moest ik me om 8 uur melden in het ziekenhuis. Hier spoten ze een vloeistof in de borst. Dit heeft tijd nodig om te verplaatsen, dus de foto werd om 13 uur gemaakt. In de tussentijd ben ik gaan werken. De foto maken was snel gedaan. De poortwachtersklier lichtte heel snel op. Ze zetten dan met stift een puntje waar ze moeten zijn. Die dag kreeg ik ook te horen hoe laat ik me moest melden in het ziekenhuis de volgende dag: 7 uur. Dat is wel heel erg vroeg. Heel fijn want dan ben je als eerste aan de beurt. Moesten wel nog even regelen dat de kinderen opgevangen werden. 

Eenmaal in het ziekenhuis verliep het allemaal heel vlot. Toen ik eenmaal weer terug op de kamer was, had ik honger en kreeg ik wat te eten. Ik moest ook vrij snel naar de toilet. Dan heb je de twee dingen gedaan die nodig zijn om naar huis te mogen en waren we met de lunch weer thuis.

Ik was nog wel een beetje groggy dus smiddags even gaan slapen. Ik was gaan slapen zonder BH, wat achteraf niet heel slim is. Hierdoor is de wond heel erg gaan lekken en zat de pleister helemaal vol wondvocht. Ik heb voor de zekerheid gebeld met het ziekenhuis en kon weer terug om het even na te laten kijken. Nederland moest om 18 uur voetballen, dus wij kwamen in het oranje met de hele family aan. De chirurg heeft naar de wond gekeken en opnieuw verbonden. Ik kreeg een stevige corset achtig iets aan waardoor de wond nagenoeg niet meer gelekt heeft. 

De eerste paar nachten was het slapen wat lastig omdat ik moeilijk een houding kon vinden. Ik ben een buikslaper en dat ging nu even niet. Ik had een doel en dat was de diploma's uitreiken aan mijn mentorleerlingen tijdens de diplomauitreiking. Deze was een dag na de operatie. Met wat paracetamol heb ik dit prima kunnen doen gelukkig. De dagen daarna rustig aan gedaan en de pijn werd steeds minder. Ik was wel zoekende naar hoever ik kon gaan met bewegingen. Zeker toen ik geen pijn meer had. Vooral de bewegingen waarbij je je handen boven je hoofd moet doen, gingen moeizaam.

De eerste week na de operatie was ook erg spannend. Zou er in het weefsel nog iets gevonden worden? Ik merkte dit doordat ik moe was, prikkelbaar en nergens zin in had. Gelukkig was het een volle week met leuke dingen, zodat de tijd snel ging. Ze hadden gezegd dat het een week zou duren voor de uitslag bekend zou zijn, toch heb ik elke dag in mijn dossier gekeken. En ja, op maandagochtend stond het erop: GEEN KANKERCEL MEER GEVONDEN! Wauww met dit super nieuws zijn wij heerlijk op vakantie gegaan. Ik heb hier echt kunnen genieten met het gezin. 

Ik ben veel bezig geweest met het moment om niks meer op mijn hoofd te doen (pruik en doekjes). Ik had voor mezelf besloten dat ik op vakantie, waar toch niemand mij kent, niets meer op zou doen. De eerste dagen vond ik het wel lastig, maar raakte vrij snel gewend. Eenmaal thuis heb ik dit doorgepakt en nu ben ik oke met hoe ik er nu uitzie. 

In de vakantie ben ik besproken op het groot overleg waar alle specialisten bij zaten en daar werd genoemd dat ik in aanmerking kom voor de descartes studie. Dit houdt in dat ze willen onderzoeken of het weglaten van de bestraling invloed heeft op de terugkeer van borstkanker. Ik las dit tijdens de vakantie en we hebben ons meteen verdiept in deze studie. Uiteindelijk heb ik besloten om deel te nemen aan deze studie. Dat betekent dat ik op dit moment klaar ben met de actieve behandeling. Er staat nog een nazorg afspraak gepland in oktober en dan ga ik daarna naar de jaarlijkse controles. Heel gek idee, maar o zo fijn. Nu ga ik me richten op herstel en fit worden. (En nu nog even lekker genieten van de laatste 2 weken van de zomervakantie)