Van scan tot scan

Van scan tot scan …

Eind November 2020 had ik de eerste scan met een hele mooie uitslag na stoppen met kuren. We kunnen het jaar dus goed afsluiten. Sinterklaas gaan we vieren met Nikai en zijn papa en mama en opa en oma. Wat een schrik van die klop op het raam en die grote bruine zak voor de deur. Nikai zag al snel dat het een zak vol met cadeautjes was, dus het feest kon beginnen. Een heerlijk avondje met blije mensen om mij heen.

 

Lianne, Nikai en ik gaan begin december heerlijk een rondje tuincentrum doen, moet nog verlichting hebben voor buiten. We hadden het niet beter kunnen timen want half december krijgen we een zware lock-down. Heel Nederland gaat weer op slot, er komt zelfs na verloop van tijd nog een avondklok bij. Na 21.00 uur mag je niet meer de straat op tot de volgende ochtend 4.30. Gelukkig hebben wij hondjes dus Lianne kan haar loopje blijven doen samen met Miloo.

 

Het huis gaan we versieren voor de Kerst wat ook in kleine kring gevierd moet gaan worden. Helaas krijgt een vriendin van Lianne half december een zwaar ongeluk waaraan ze een na een week tussen hoop en vrees op de ic heeft gelegen op de 19e komt te overlijden. Ze was ook nog maar 24 jaar en sinds de lagere school al vriendinnetjes die vaak bij ons speelde dus dit was een enorme klap die keihard binnen komt. Ook dit afscheid moet weer corona proef, maar was wel heel mooi.

 

Kerst en oud en nieuw breken aan, 1e Kerstdag komt ons Nico hier eten en de 2e ga ik naar Til te gast (heerlijk gegeten) en blijf daar ook slapen. Op 30 december schrijf ik altijd op Facebook een klein jaaroverzichtje en die van dit jaar was als volgt:

  De herinneringen op facebook vertellen mij hoe de afgelopen jaren zijn gegaan. Nu de terugblik van 2020 .... Een bijzonder jaar waar vreugde en verdriet weer hand in hand zijn gegaan. Het begon met nog steeds de spanning of de nieuw gevonden plekjes op mijn long terugkerende kanker of toch een longontsteking bleek te zijn. Na een aantal onderzoeken kwam half januari een eind aan de onzekerheid en bleek het gelukkig een fikse longontsteking te zijn. Half februari gaan Lianne, Nikai en ik voor een weekje naar Griekenland, naar de opa en oma van Nikai. Een heerlijk weekje met een paar leuke uitstapjes de bergen in. Helaas kwam ik hierdoor wel een met flinke oorontsteking thuis, In maart breekt het Corona virus door hierdoor viert Nikai zijn eerste verjaardag als raamparty, het maakte hem niets uit hij genoot van de aandacht en zijn gekregen cadeautjes. Door de Corona verlopen de maanden hierna erg rustig. Lianne haalt voor de zekerheid de boodschappen, ze is tijdens de lock-down thuis omdat ze nog stagiaire is en ik vermaak mij in en om huis. In augustus als de Corona niet meer zo heftig aanwezig is besluiten Til en ik om een midweekje naar de Veluwe te gaan, heerlijk genoten hebben we. Lianne en mijn verjaardag verlopen ook erg rustig. Begin november moeten we helaas afscheid nemen van een hele lieve bijzondere vrouw. Qua gezondheid is er door het jaar heen nog 2x iets gevonden op de longen wat even extra aandacht vereiste maar gelukkig viel het telkens mee en heeft de immuno voor 100% goed zijn werk gedaan. We zitten nu in december met een strenge lock-down. Het Corona virus is weer in alle hevigheid terug, hierdoor moet kerst en nieuwjaar in kleine kring gevierd gaan worden. Een vriendinnetje van Lianne die lagere schooltijd heel veel bij ons speelde krijgt half december een ongeluk en na een week tussen hoop en vrees op de ic gelegen te hebben is ze toch overleden. Gelukkig was er wel gelegenheid om afscheid te nemen van deze lieverd die maar 24 jaar mocht worden. Na vandaag nog 1 dag in 2020, laat 2021 een jaar worden met veel liefde, goeie gezondheid en respect voor elkaar. Fijne jaarwisseling allemaal pas goed op jezelf en je medemens

 

Oudjaarsavond ben ik alleen met Lianne en Nikai, we gaan lekker spelletjes doen en ondanks het vuurwerkverbod werd er hier toch best veel afgestoken. Nikai genoot er zichtbaar van. Op naar een beter 2021 ..

 

Op 1 februari is het 22 jaar geleden dat ik Lianne in mijn hartje heb gesloten, 22 jaar vol met ups en downs, liefde, vreugde en gezelligheid. Wat ben ik trots en dankbaar dat ik haar mama mag zijn, en hoop dit nog heel veel jaar te kunnen zeggen.

 

Begin februari gaat het dan echt weer eens na lange tijd winter worden, een dik pak sneeuw valt er, dus hup Nikai vol pret op de slee, en het vriest zelfs zo hard dat er op het IJsselmeer geschaatst kon worden.

Een week erna is het gedaan met de winter en begint de tuin al hier en daar wat in bloei te komen, scheelt maar een graadje of 25 😊

 

Van 23-02 tot 03-03 zit ik hier met werklui over de vloer, krijg een nieuwe keuken en toilet. Was even vreselijk stofhappen en leven als op een camping maar het resultaat mag er zijn, ben er zo blij mee.

 

En dan breekt de dag van de 2e scan aan na stoppen met kuren. Het is heel gek hoe die 3 maanden tussen je oren aan het werk zijn geweest, denk dat ik over heel mijn lijf overal wel een keer een pijntje heb gehad. En ja wat denk je dan als kankerpatiënt … als het maar niet … Dit keer ga ik zelf met de auto want de taxi wordt niet vergoed voor nacontrole, Marja is deze keer met mij mee. Eerst de scan laten maken, dan bloed prikken en nog even tijd over voor een bakkie met een lekkere gevulde koek … niet goed maar wel lekker … Alle zenuwen bij elkaar rapen dan kan ik met de arts in gesprek gaan. Gelukkig was dit een heel fijn gesprek, de longen zien er op de COPD na goed uit. Hier en daar een klein littekenweefseltje, maar dat mag de pret niet drukken. De arts heb er zelf veel vertrouwen in dat hij het wel aandurfde om de volgende scan pas over een half jaar te laten maken, hier schrok ik best wel van wat hij dus ook zag. Zijn antwoord was dan ook meteen ik denk dat jij daar nog niet aan toe bent dus kom over 3 maanden maar weer voor een scan, en ik denk dat hij daar wel gelijk in heb.

Natuurlijk ben ik ontzettend blij dat de arts dit aandurft en het vertrouwen in mijn lichaam heb, maar hoe graag ik het ook zou willen ik heb dat nog niet. Hat zal nog wat tijd nodig hebben.

 

 De afgelopen maanden heb ik ondanks corona, lock-down, avondklok waar we nu nog midden in zitten als fijne maanden ervaren met de liefste twee mensen om mij heen en een huisje die al mooier gaat worden. Het wachten is nu op onze Co die het plafond en een muur gaat schilderen. Qua gezondheid kijk ik erg uit naar iets beter, warmer weer en hoop verder zo door te gaan.

Pas goed op jezelf en liefs van mij ..