B&B: Bloedwaarden en biefstuk

1 juni heeft Theo bloed laten prikken, omdat de bloedwaarden weer gecontroleerd moesten worden. Tijdens de eerste controle na zijn ontslag uit het ziekenhuis waren de waarden best wel goed: Hb 6.2, bloedplaatjes 103, leukocyten 5.3 en neutrofielen 3.3. We verwachten dan ook een vooruitgang op alle fronten, maar helaas gaat die vlieger niet op. Hb (6.8) en bloedplaatjes (128) zijn wat gestegen, maar de leukocyten (2.2) en neutrofielen (0,7) zijn behoorlijk gekelderd. Dit schijn vaker voor te komen (het kan zijn dat het beenmerg vooral zijn best heeft gedaan op de rode cellen en plaatjes en daardoor de witte wat heeft laten liggen) en de verpleegkundig specialist klinkt niet verontrust, maar wij hadden liever een andere uitslag gehad. Theo’s ziekte kwam met name tot uiting in de afwezigheid van de neutrofielen, dus als die richting nul gaan dan krijg ik het letterlijk weer even benauwd. Op zoek naar geruststelling en een mogelijke verklaring van het tekort lees ik in de bijsluiter van de Valaciclovir die Theo 2 keer per dag slikt, dat door dit middel een bloedbeeld kan ontstaan van te weinig witte bloedcellen. Daar houd ik me dus maar even aan vast. Ondanks de mindere bloedwaarden mag Theo toch zijn speciale dieet loslaten. Hij heeft uitgekeken naar dit moment, zodat hij een lekkere malse biefstuk kan eten. Maar als die eenmaal in de boter ligt te spetteren, vindt hij het toch wel spannend om het vlees half doorbakken uit de pan te halen. Gevolg is een iets langere baktijd en taaie biefstuk, die zonder speeksel lastig is weg te krijgen. Dan toch nog maar even aan de soep.

Hoewel Theo onder andere last blijft houden van een chemobrein en een tekort/afwezigheid van speeksel, gaat het verder best wel goed met hem. Hij loopt twee keer per dag een half uur tot 3 kwartier met de hond en doet van alles in het huishouden, wel steeds in etappes om genoeg te kunnen rusten tussendoor. Zo kan hij bijvoorbeeld op een dag het huis boven en beneden stofzuigen. Hij wordt dan wel moe, maar het gevoel van uitputting heeft hij niet vaak meer. Hij voelt zich zo goed, dat we gisteren naar het feest van 2 neven konden gaan die hun 60e verjaardag vierden. In de ochtend eerst zo’n tweeënhalf gewinkeld voor nieuwe zomerkleding, waarbij Theo regelmatig ging zitten. Op weg naar het feest in Ermelo in een nieuwe outfit met hoed, reden we allebei een helft van de 1,5 uur. We werden letterlijk en figuurlijk warm onthaald door de familie. Dit feest kunnen bijwonen was het eerste grote doel van Theo na de stamceltransplantatie en hij genoot er zichtbaar van om met iedereen te kunnen praten. Na een gezellige drie uur reden we weer op huis aan. Kort nadat ik Theo op de helft van de terugrit afwisselde, werd hij overvallen door enorme vermoeidheid. Geen wonder na zo’n drukke dag. Vanochtend sliep hij tot 10.00 uur en we hebben het verder rustig aan gedaan. Aan het einde van de middag nog een gezellig verjaardagsfeestje van kleinzoon met een lekkere maaltijd, vanavond planten buiten en binnen water geven en nu ligt hij alweer een uurtje op bed. De komende dagen zal hij nodig hebben om bij te komen van dit weekend, maar dat heeft hij er graag voor over. Dan zal langzaam de spanning weer terugkomen voor de volgende controle van de bloedwaarden, begin volgende week. Hard duimen dat de neutrofielen weer gestegen zijn.