Blauwalg

We slapen weer een deel van de nacht gescheiden, nu komt dat door de hond. Theo slaapt rustig, maar de hond heeft het op haar heupen. Rent rond, springt op het bed, schud met haar kop, schuurt met haar snuit langs de grond, krabt het tapijt uit z’n voegen, blaft, valt in slaap, wordt wakker en begint weer rond te rennen. Wat is er met haar aan de hand? Terwijl Theo om 2.30 uur met het kussen onder zijn arm naar de woonkamer gaat om verder te slapen, en de hond hyperactief bij mij rondspringt, kijk ik op internet welke enge ziektes ze kan hebben. Hoewel, ziektes. Ze heeft vandaag gewoon gegeten, gedronken, geplast, gepoept, gespeeld, allemaal zonder problemen. Alleen haar ogen staan niet helemaal zoals het hoort. Ik dacht dat dat kwam door haar waakzaamheid toen Theo gisternacht zo onrustig was, maar blijkbaar was ze toen ook al zo ongedurig. Het enige dat ik als oorzaak kan bedenken is onze wandeling van woensdag in de Loonse en Drunense Duinen. Ze heeft daar in de waterplas rondgespetterd. Aan de ene kant van de plas stond een bordje met waarschuwing voor blauwalg, aan de andere kant was dat bordje niet geplaatst. Niets aan het water te zien en het is winter, dus blauwalg? Ik zie al snel dat dat toch wel eens de reden kan zijn. De hond kan binnen 24 uur last krijgen van irritaties van huid, slijmvliezen, oren en/of ogen. Dat gaat na 1 a 2 dagen vanzelf over.  Maar even afwachten of dat klopt. Ondertussen heb ik een slapeloze nacht, dus na een kort hazenslaapje maar even helder worden onder de douche. Ik ga vandaag lunchen met mijn zussen en oudste nichtje en op bezoek bij mijn moeder. Daarvoor moet ik zo’n anderhalf uur rijden en wakker blijven. Als ik de (nu rustige) hond naar de opvang ga brengen, vertrekt Theo naar het ziekenhuis. Hij moet bloed laten prikken om te bepalen of hij woensdag met chemokuur 6 mag beginnen. Dat hoort hij van de oncologisch verpleegkundige bij wie hij vanmiddag een afspraak heeft. Na een gezellige lunch, bezoek en twee uur terugrijden via een aantal files vind ik Theo en hond weer thuis. Theo heeft zich vandaag alleen prima vermaakt. Hij heeft onder andere gefietst en boodschappen gedaan. Bij de oncologisch verpleegkundige krijgt hij te horen dat de chemo niet kan doorgaan: de rode bloedplaatjes zijn te laag: 84 in plaats van 100. Maar hij moet op zich woensdag pas starten, dus hij wil graag maandag nog een keer bloed laten prikken om te kijken of er dan wel genoeg zijn. De verpleegkundige weet niet dat hij in Rotterdam een bloedtransfusie heeft gehad ( hoezo communicatie?) en dit kan blijkbaar de aanmaak van rode bloedplaatjes beïnvloeden. Dus ze vindt het goed om maandag een nieuwe poging te wagen. Theo maakt het avondeten klaar, poetst zijn schoenen, doet zijn oefeningen en probeert tussen de bedrijven door de jeuk in zijn lijf te lijf te gaan met krabbeurten. Verder gelukkig weinig klachten. Het weekend kan beginnen.