Chemokuur 5 dag 2

Dat was een slechte nacht zeg. Theo was vaak wakker door een droge mond, maagzuur, jeuk en volle blaas. We hebben allebei dan ook niet veel geslapen. Maar we moeten wel op tijd uit bed. Theo gaat op onze kleindochter passen, een half uur rijden hier vandaan. Onze oudste zoon moet naar het ziekenhuis, schoondochter werkt en ik heb zelf ook een afspraak in een ander ziekenhuis op dezelfde tijd. Ik ga eerst de hond uitlaten, voor ze met Theo meegaat. Hij mag geen hondenpoep opruimen of kattenbakken verschonen in verband met infectiegevaar, dus dan heeft hij daar geen omkijken meer naar. Hij voelt zich niet zo goed vanochtend, maar stapt toch in de auto. Als hij na twee uur terug komt, gaat het wel weer wat beter. Het oppassen was leuk. In de tussentijd heeft hij berichten binnen gekregen in zijn persoonlijk dossier van het ziekenhuis. Omdat Theo vanmiddag een telefonische afspraak heeft met de oncologieverpleegkundige lezen we als voorbereiding de berichten even door. Dat is raar, er is een 7e chemokuur gepland! Theo zou er maar 6 krijgen. Gaat de stamceltransplantatie dan niet door? We hebben de uitslag van de beenmergpunctie nog niet gehoord, was die dan negatief? We voelen ons allebei wat onrustig omdat we het niet kunnen plaatsen. Gelukkig belt de verpleegkundige kort daarna. De chemokuur blijkt voor de zekerheid te zijn gepland.  De stamceltransplantatie gaat in principe door, maar als dit te lang gaat duren door omstandigheden (geen isolatiekamer bijvoorbeeld), dan moet de wachttijd mogelijk worden overbrugd met nog een chemokuur. Dat zou echt balen zijn! Het is geen extra aspirientje dat je slikt. Tot nu toe loopt alles vlot door, we duimen maar dat die 7e chemo geskipt kan worden. De uitslag van de beenmergpunctie blijkt binnen te zijn. Voor zover ze kunnen zien in dit bloed/stukje weefsel zijn er geen overtuigende aanwijzingen voor een kwaadaardige lymfoom in het beenmerg. Positief nieuws dus, fijn! Theo kan nog even rustig aan doen voor hij weer zijn pillen moet slikken en naar het ziekenhuis rijden voor zijn kuur. Het prikken van het infuus gaat dit keer in 1 keer goed. Terwijl de chemo bij hem naar binnen loopt, maak ik een lange wandeling met de hond. We zijn ongeveer tegelijk weer thuis, lezen de ontroerende kaarten die we hebben ontvangen van familie en vriend(inn)en, maken het verrassingspakket open dat we hebben ontvangen van mijn lieve zus en zwager en maken samen met de hond een rondwandeling van een half uurtje. Tijdens het avondeten is Theo een pretletter. Aan zijn rode wangen te zien is de Prednisolon daar weer de oorzaak van. Gewoon maar van genieten dan.