Chemokuur BEAM dag 2

Theo heeft best aardig geslapen vannacht. We hebben gisteren een extra deken gevraagd en daar ligt hij nu op. Dat scheelt heel wat zweetdruppeltjes. Vandaag en de komende 3 dagen krijgt Theo als chemo tweemaal daags Cytarabine en Etoposide. Omdat er voldoende tijd tussen moet zitten, starten ze de eerste ronde van beide cytostatica om 9.00 uur en de tweede om 21.30 uur. Terwijl na het ontbijt de cellen van Theo worden aangevallen, maak ik alles klaar voor vertrek uit het familiehuis. Spullen inpakken, bedden afhalen, kamer schoonmaken en afrekenen. Met twee zware tassen loop ik in 10 minuten naar de garage van het ziekenhuis om alles in de auto te laden. Volgende keer maar andere schoenen aantrekken. De leuke laarzen die ik aanheb zitten op zich goed, maar door het vele lopen is toch een teen kapot gegaan. Als ik om 10.00 uur bij Theo aankom, wordt net de tweede chemozak aangesloten terwijl hij in de stoel voor het raam zit. Hij voelt zich nog steeds redelijk en het eten van ontbijt, lunch, diner en eiwitrijke tussendoortjes gaat goed. Hij drinkt ook de hele dag ijswater en volle melk. De zaalarts die langs komt is na een kort lichamelijk onderzoek tevreden, zeker als Theo vraagt of hij mag fietsen tijdens het inlopen van de chemo. Hoe meer hij beweegt hoe beter. Na haar vertrek praten we over koetjes en kalfjes, maar ook de lach en de traan komen voorbij. Ik ga vanmiddag naar huis zodat ik de auto naar de garage kan brengen voor een tijdige APK, de hond weer een paar dagen in huis kan halen en ook de poezen aandacht geven en verzorgen. Als Theo zich goed blijft voelen ga ik pas maandag weer terug om dinsdag op tijd in het ziekenhuis te zijn voor de teruggave van de stamcellen. Ik vind het moeilijk om hem alleen in Rotterdam achter te laten. Het voelt zo ver weg. Voor mijn gevoel laat ik hem nu in de steek, ook al hebben we dit samen afgesproken en was het zijn idee om me niet elke dag te zien om eventuele infecties te vermijden. Misschien ga ik toch eerder terug, we kijken het nog even aan. De fysiotherapeute komt langs om met Theo oefeningen door te nemen, dus ik ga even een hapje eten. Ik blijf bij Theo zitten terwijl hij luncht en dan ga ik naar huis. We geven elkaar een voorzichtige knuffel vanwege de Hickman, met onze hoofden afgewend om geen virussen over te dragen. Rijdend door het drukke centrum van Rotterdam komen toch even de tranen, maar ik kan de knop snel omzetten. Genoeg gehuild, schouders eronder. Na anderhalf uur ben ik thuis. Tassen opruimen, wassen draaien, boodschappen doen, kattenbakken verschonen en hond ophalen. Na het eten videobellen met Theo. Hij heeft vanmiddag een uurtje geslapen en daarna een fijne voet- en beenmassage gekregen. Er zijn meerdere vrijwilligers in het Erasmus die aan oncologie patiënten op verzoek massages geven, een mooi initiatief. Om 10.00 uur nog een keer videobellen. De chemo loopt en ik zie een vrolijk, rond, rood, bijna kaal hoofd in mijn scherm. Hij heeft nog gefietst en zit nu klaar om t.v. te gaan kijken. Ik kan rustig gaan slapen.