En nog een prik..

Een andere bijwerking is om de hoek komen kijken: een prikkende tong en niets smaakt meer zoals het was. Theo is gisteravond begonnen met het spoelen met kamillethee, en vannacht nam hij steeds een slokje water om het irritante gevoel een beetje te dempen. Hij moet veel drinken, dus dan zijn al die slokjes een voordeel. 
Sinds het eerder doorgemaakte Sweet Syndroom heeft Theo al last van de slijmvliezen in zijn mond, dus niet zo raar dat deze zwak plek nu extra opspeelt. Vaak tanden poetsen en spoelen dus maar.

Al met al is het voor Theo nog steeds goed te doen. Hij is vandaag na het douchen en ontbijten op de fiets gestapt om naar het dorp verderop te fietsen en wat winkels te bezoeken. Na zo’n anderhalf uur was hij weer thuis. Later ook in het eigen dorp nog wat boodschappen gedaan en daarna zijn armspieren getraind met zijn geleende dumbells van 2 kg per stuk. Aan het eind van de middag kregen we bezoek van een voormalige oncologieverpleegkundige, die een injectie kwam zetten. Hierdoor moeten de witte bloedcellen hopelijk weer gaan toenemen. Na elke chemokuur moet deze prik worden toegediend, in principe door onszelf, in een huidplooi in de buik. Theo voelde er nu weinig van. Over 2 weken maar eens kijken wie van ons twee het prikken aandurft, dan komt de verpleegkundige nog een keer langs. Tot nu toe heeft Theo geen last van eventuele bijwerkingen, namelijk spierpijn of pijn in de botten. We maken er een rustige avond van en strepen dag 4 door op het meetlint van de ongeveer 150 dagen behandeling.