Hickman

We hebben er allebei een onrustige nacht opzitten als de wekker om 7.00 uur gaat. Ik ga ontbijten in de gezamenlijke keuken. Theo mag niets eten en na een douche is hij dan ook klaar om te vertrekken. De weg naar en door het ziekenhuis hebben we ondertussen leren kennen, dus keurig op tijd stappen we op de 9e etage de afdeling op. We krijgen een isolatiekamer toegewezen en na een minuut of 5 komt de verpleegkundige binnen om bloeddruk, temperatuur en gewicht te meten. Het laatste niet op een weegschaal maar door op bed te gaan liggen. Ze hebben hier allerlei voor ons onbekende snufjes. Een korte vragenlijst wordt doorgenomen en een paar buisjes bloed worden afgetapt na een pijnlijke prik. Hopen dat dit voorlopig de laatste keer is. Een operatiehemd wordt klaargelegd. Het is niet bekend wanneer Theo aan de beurt is voor het plaatsen van de Hickman in zijn borst, maar hij zal in ieder geval in de ochtend worden geholpen. Een andere verpleegkundige komt binnen voor een volgende vragenlijst, de anamnese. Om 9.00 uur, na een vraag of 5, staat er iemand voor de deur te zwaaien: Theo kan mee naar beneden. Kleding uit, behalve onderbroek en sokken, en hemd aan. Voor ik het wordt hij in zijn bed door de sluis de gang op geduwd. Ik kan hem nog net een zoen geven. Ik ga naar de receptie om een voordeelkaartje te kopen voor lang parkeren en haal de koffer en tas van Theo uit de auto. Dan wordt het wachten in de isolatiekamer. De ingreep duurt ongeveer drie kwartier. Het wordt 10.00 uur, 10.30 uur….geen Theo te zien. Pas om 11.00 uur verschijnt zijn bed weer in de sluis. Ik hoor hem kletsen met de transportmedewerker, het gaat dus wel goed. Boven zijn operatiehemd is een bebloede doorzichtige pleister te zien. Als het bed op zijn plek staat en de medewerker weg is, krijgt Theo het te kwaad. De ingreep is op zich meegevallen, maar dat er nu iets in zijn borst zit en de heftigheid van wat hem nog te wachten staat vliegt hem even naar de keel. Voorzichtig troosten, want hij moet een uur rustig rechtop blijven zitten met de Hickman zodat het gaatje in zijn borst beter kan herstellen.   Als het uur zo’n beetje om is, belt Theo de verpleegkundige om te controleren of de wond voldoende geheeld is en hij uit bed kan. Ze stapt pas na een minuut of 5 naar binnen. Wond ziet er goed uit maar Theo moet zich vandaag nog wel rustig houden. Ze legt meteen even uit hoe de I-pad werkt die naast zijn bed hangt, onder andere om licht en temperatuur van de kamer in te stellen of het avondeten te bestellen. Lunch- en ontbijtmogelijkheden staan er ook op, maar die kunnen direct gevraagd worden als de voedselkar langskomt. Als hij zijn lunch krijgt, ga ik ook een hapje eten en terug naar het familiehuis om even te ontspannen. Om 15.00 uur ben ik weer bij hem. Na een bezoek van de zaalarts en de apotheker komt er nu een medewerker van de dagbesteding langs. Voor een isolatiekamer is er druk verkeer de hele dag. Voor het avondeten ga ik naar het familiehuis om rond 19.00 uur weer bij Theo naar binnen te lopen. We hebben een gezellig uurtje samen, moeten veel lachen en genieten van het mooie uitzicht. Ik laat hem met een gerust hart achter voor de nacht.