Op de fiets, op de fiets….

Het belooft een mooie dag te worden met een zonnetje en windkracht 2. Ideaal weer om een fietstocht te maken met onze niet e-bikes. We hebben gisteren een leuke, oude ANWB route gevonden in het Land van Maas en Waal, een rondrit langs Heusden en Woudrichem van 42 km. Terwijl Theo moed ligt te verzamelen om op te staan, breng ik de hond naar de dagopvang en doe boodschappen voor onderweg en het avondeten. Theo is bij terugkomst ook op en zet de fietsen op de fietsendrager. Het is een half uurtje rijden naar de parkeerplaats in Heusden. Met het lijstje fietsknooppunten  aan het stuur en een fietstas met zonnebrandcrème factor 50, zonnebrillen, water, broodjes en fruit gaan we goed voorbereid op weg. 
Het is een prachtige tocht, vooral over dijken waar we goed uitzicht hebben op de bloeiende bermen en weides, de schepen op het water en ondergelopen natuurgebieden. Slot Loevestein rijden we voorbij. We zijn er vaker geweest en het gaat vandaag vooral om het fietsen.
Het is goed dat Theo zijn gezicht regelmatig insmeert, want zijn gevoelige huid ziet er al snel rood uit. Volgende keer ook maar een pet op. Hoewel er niet veel bankjes langs de route staan, komen we er genoeg tegen om een paar keer te rusten met mooi uitzicht. We moeten meerdere keren oversteken met pontjes, helemaal leuk. Een paar keer wijken we van de route af, zodat we uiteindelijk 45 km hebben gefietst als we weer in Heusden aankomen. Alle restaurants zijn dicht, maar de ijssalon is open. Een ijsje hebben we wel verdiend. 
Na een heerlijke dag fietsen we terug naar de parkeerplaats om onze fietsen weer op de fietsendrager te tillen. Theo is er als eerste en ik zie hem stomverbaasd naar de auto kijken. Ik zie al snel wat hij ziet: een lege trekhaak. Ze hebben de fietsendrager gejat! Wat een rotstreek. Naast onze auto staat een vrouw te bellen. De man die bij haar hoort, kijkt ons begripvol aan. Hun fietsendrager is ook foetsie. Wat nu? We besluiten de fietsen ergens veilig te stallen, de oude Volvo van jongste zoon vanavond te lenen en dan de fietsen achterin te gooien. Vlakbij de parkeerplaats staat een senioren sociëteit, ofwel een oude mannetjes huis, achter een hoog hek. De poort staat open en verderop zit een oude man waarmee Theo een praatje gaat maken. We kunnen de fietsen daar veilig neerzetten, maar voor de zekerheid gaan ze ook aan de ketting. 
We laten onze dag niet verknoeien door een paar criminelen, dus we genieten van de avondmaaltijd voordat Theo weer op pad gaat. Ondertussen hebben we begrepen dat schoonzoon toevallig gisteren van zijn pa een oude fietsendrager heeft gekregen. Die kunnen we lenen dus Theo heeft al snel de fietsen weer opgepikt in Heusden. Hij rijdt nog even naar het parkeerterrein en ziet daar twee mensen verbouwereerd naar hun auto kijken. Ook de fietsendrager gejat. Benieuwd hoeveel mensen vandaag een poot is uitgedraaid. Wij hebben in ieder geval aangifte gedaan bij de politie. Maar de fietsendrager…..die zien we nooit meer terug.