Rust zoeken

Slapen, wakker worden, de wereld draait gewoon door nadat deze weer even fors heeft stil gestaan. Theo heeft geen energie, blijft het liefste maar op bed liggen. Omdat hij beseft dat hij dan steeds meer achteruit gaat, bedenkt hij wat we kunnen doen vandaag. Het wordt een heel lijstje, maar als ik zijn vermoeide gezicht zie, is dat niet reeël. Ik vraag hem wat hij het liefste wil doen als hij maar energie heeft voor 1 activiteit. Dat wordt wandelen. Via een verhard rolstoelpad op de Kampina lopen we in 15 minuten naar een bankje met prachtig uitzicht. In de stilte van deze mooie omgeving, zittend naast elkaar, komen de tranen en spreken we de angsten voor en gedachten over de toekomst naar elkaar uit. Zijn angst dat hij niet meer geneest, angst om te moeten lijden, de mogelijkheid van een euthanasieverklaring, mijn toekomst zonder hem….We weten dat we hoop moeten houden, maar nu is het even tijd om eerlijk tegen elkaar te zijn, te weten hoe we tegen de toekomst aankijken als deze niet rooskleurig blijkt te zijn. Het geeft rust dat we zo open kunnen zijn op deze plek. We lopen, als Theo moeizaam is opgestaan, langzaam in 15 minuten terug naar de auto. Een paar weken geleden liep hij nog twee keer drie kwartier op een dag, wat lijkt dat al weer lang geleden. Thuis gaat hij op de bank liggen. Hij heeft veel last van de uitslag op zijn handen die nu pijn en jeuk geeft, en ook lijken zijn vingers wat gezwollen. Op zijn rug, waar de uitslag begon, beginnen de rode plekken en bultjes weg te trekken. Zijn armen zijn rood en zijn benen zo mogelijk nog roder. Hij valt na het middageten in slaap, eventuele plannen om nog iets te doen kunnen in de koelkast. Aan het einde van de middag kan hij zijn aandacht verzetten met filmpjes van Tommy Cooper en gaat hij mee in de auto de hond ophalen bij de dagopvang. Na het avondeten stort hij in, maar later op de avond kan hij de vaatwasser uitruimen. Zal zijn conditie weer verbeteren als de huiduitslag weg is getrokken en zijn lichaam daarin geen energie meer hoeft te steken? Het blijft nog even koffiedik kijken.