Van alles wat

Zaterdag gaan we op pad om de autosleutel te zoeken. In huis ligt hij niet, dus lopen we een route die we eerder hebben gelopen met de hond en speuren op de grond naar de sleutel. Hij zat niet aan mijn sleutelbos, dus moeten we uitkijken naar een losse zwarte rechthoek. Niks te vinden natuurlijk. Ook niet bij de gevonden voorwerpen bij de politie. Dat is balen, nu moet de sleutel geblokkeerd worden en een nieuwe extra sleutel is behoorlijk prijzig. Geen tijd om te kniezen, de kinderen en kleinkinderen komen vanmiddag, dus gebak kopen en avondeten. Het is zo lang geleden dat we allemaal samen waren, extra gezellig is het nu. Voor Theo is het wel een hele zit.
Op zondag toch een beetje een terugslag. Hij heeft wat pijn op zijn borst, misschien van de Pegfilgrastim die hij zaterdag voor het laatst in zijn buik heeft gespoten. Ook is hij moe, maar we lopen toch zo’n 40 minuten.

Als hij vandaag wakker wordt voelt hij zich beter. Hij kan rustig aan doen als ik naar de tandarts ga. Er hoeft niet zo gek veel aan mijn gebit te gebeuren, maar ik heb het niet zo op de tandarts. Vroeger stond de ziekenfondsbus van de tandarts elk jaar voor school en dan zaten we bibberend te wachten in de klas wanneer we aan de beurt waren. En het bibberen ging door in de bus. Toekijken en horen hoe een klasgenoot onder handen werd genomen stelde niet erg gerust. Zo jong als ik was had ik wel in de gaten dat de tandartsen in de bus geen hoogvliegers waren, eerder de kneusjes van de opleiding. Een tandarts die zingend en dansend het zoveelste gaatje vulde gaf niet veel vertrouwen. Maar goed, mijn huidige tandarts werkt heel zorgvuldig dus ik kan na 20 minuten opgelucht de deur achter me dicht trekken. Thuis drinken we een kopje koffie en dan rijden we naar de Galderse meren om een rondje te lopen met de hond. Ze kan 50 minuten lekker rennen en wij genieten ook van de mooie omgeving. Voor Theo is het lang zat. Na de lunch heeft Theo een afspraak met de maatschappelijk werker van het ziekenhuis en als dat erop zit gaat hij even op de bank onderuit voor een dutje. Uitgerust loopt hij daarna naar de supermarkt voor wat boodschappen. Een klein half uur later is hij terug en gaat lekker onderuit in zijn stoel zitten. Hij zit te gniffelen om de grappen van Fokke &Sukke. Hij heeft twee boekjes gekregen van mijn jongste zus en zwager en die vallen goed in de smaak. Hij maakt een afspraak met de garage om de verloren sleutel te laten blokkeren ( dat gaat niet even via een telefoontje) en bereidt het avondeten. Ik heb de hele middag zitten thuiswerken, dus erg fijn om nu te kunnen aanschuiven. Theo eet met smaak, maar daarna begint hij weer last te krijgen van wat pijn op zijn borst. Hij slikt paracetamol, maakt de papiercontainer vol met stukken karton en zet hem langs de kant van de weg. De avond brengt hij zittend door op de bank, hij voelt zich niet denderend. Zou de dip zijn ingezet?