Weert

Op vrijdag hond wegbrengen, boodschappen doen, tassen pakken, planten, poezen, vogels, vissen water en/of eten geven, en dan op weg. Onderweg naar Weert, waar we met de kinderen en kleinkinderen dit weekend zullen doorbrengen, wordt Theo gebeld door het Erasmus. Hij wordt maandag om 8.00 uur verwacht. Hij zou eigenlijk zondag gebeld worden en had ook gevraagd wat later te mogen komen, maar er is blijkbaar anders beslist. Ik bel meteen naar het familiehuis of we zondagnacht terecht kunnen, en er is gelukkig plek. Dat scheelt een hoop stress maandagochtend vroeg. Omdat we het huisje in het vakantiepark nog niet in mogen, bezoeken we het museum W in Weert. Het is een heel mooi museum in het voormalige stadhuis, dat ook wel de sfeer heeft van een oud schoolgebouw met tegelmuren en granieten vloer in het trappenhuis. Er is een tijdelijke tentoonstelling met indringende verhalen van mensen overal in de wereld die in videobeelden, dicht op de camera dus heel indringend, een kijkje geven in hun leven of hun visie op het leven. Ook hangt er een bijzondere collectie van zwart-wit foto’s uit vroegere tijden, onder andere van Hitler in lederhose leunend tegen een boom, een jonge vrouw die glimlachend met een kaars een wand van menselijke schedels verlicht en een groepsfoto van ter dood veroordeelde mannen die er in hun zwart-wit gevangenispakken keurig verzorgd en nonchalant bijzitten, alsof er een managersoverleg is vastgelegd. En dan zijn er nog twee etages met regionale en religieuze schilderijen, voorwerpen, boeken en beelden. Ook zeker het bekijken waard, maar omdat we na anderhalf uur al zoveel indrukken hebben binnengekregen, zit het hoofd vol. We raffelen de twee etages af, we komen op een ander moment zeker terug om op ons gemak alles te bekijken. We rijden naar het huisje in de stromende regen. Klokslag 16.00 uur kunnen we pas naar binnen met een keypas. Tegen een uur of 19.00 zijn we compleet en hebben een gezellige avond. Theo houdt het allemaal goed uit tot 22.30 uur, dan is het echt zijn bedtijd.

Vandaag een rustig begin van de dag. Na het late ontbijt is het tijd voor spelletjes, een wandeling, een bezoek aan de speeltuin, voor ieder wat wils. Tijdens de koffie ontvang ik een berichtje via mijn mobiel: mijn moeder heeft Corona. We zijn donderdag bij haar geweest voor de verjaardag van mijn zus en toen had ze wat klachten, maar was negatief getest. Nu dus toch ziek. Theo heeft heel ver bij haar vandaan gezeten, maar ik heb haar wel kort geknuffeld bij binnenkomst en vertrek, dus ik hoop niet dat ik Corona heb opgelopen. Dat kunnen we nu echt niet gebruiken, en zeker Theo niet! Als een klein donker wolkje blijft het bericht boven ons hangen. In de middag gaan we bowlen. Met artrose in mijn schouder ben ik toeschouwer, Theo wil het wel proberen. Zijn ingevette handen en gevoelige nagels in de gaten van de bowlingbal maken van het gewone gooien geen succes. Omdat hij toch wil blijven meedoen, gaat hij over op het minder belastende rollen van de bal. Het ziet er minder stoer uit, maar hij scoort wel. Als we na het bowlen allemaal gaan zwemmen, duikt Theo het bed in voor een dutje. Daarna gaan we met z’n tweeën eten halen in Weert, dat voor ons wordt klaargemaakt in een schattig restaurantje. Als we terug in het huisje allemaal lekker zitten te eten, zie ik Theo verstarren. Ik vraag hem wat er is. Hij heeft op iets hards gebeten in zijn pizza, hij is bang dat er een stukje van zijn kies af is. Nee hè! Hij twijfelt en gaat voorzichtig door met eten, maar na 5 minuten zit hij stil voor zich uit te staren. Er is echt een stukje van zijn kies af, wat als zich daar later bacteriën gaan verzamelen? Hij moet de tandarts bellen, even kijken of er iets aan zijn gebit moet gebeuren voor maandag. We kunnen gelukkig meteen terecht in Eindhoven als Theo de situatie heeft uitgelegd. De tandarts stelt hem gerust. Er is een stukje van de vulling af en het kan geen kwaad. Er valt bij Theo wat spanning weg, maar het is te merken dat de zenuwen door zijn lijf beginnen te gieren nu hij nog maar één dag is verwijderd van de ziekenhuisopname. Morgen maar weer veel afleiding zoeken.