Lieve papa ❤️🌟,

Een jaar zonder jou, pap. Ik had verwacht dat het nu zachter zou voelen. Dat ik vooral de blije herinneringen zou ophalen, in plaats van de verdrietige. Het gemis is anders, maar zeker niet minder. Misschien wel des te meer nu het pijnlijk duidelijk wordt dat je écht niet meer terugkomt.

Er is elke dag wel iets wat me aan je doet denken. Wanneer er een bus van je oude werk voorbij rijdt, je vertrapte instappers die nog altijd bij de achterdeur staan, een puntzak friet op de markt, een vogel in de tuin. Maar ik zie je vooral in de ondeugende ogen van Jip. Ik zou er alles voor doen om jullie samen te kunnen zien spelen.

Alweer een heel jaar voorbij dat jij niet mee hebt kunnen maken. Mijn dagen zijn mistiger en minder productief nu je er niet meer bent. Ik betrap mezelf op staren in de verte met jou in mijn hoofd. To-do lijstjes worden zelden nog volledig afgestreept. Maar gek genoeg heb ik dat lagere tempo ook leren koesteren. Dat was iets waar jij goed in was. Het simpele waarderen. Ik hoop van je te blijven leren, zelfs al ben je niet hier. Ik mis je met heel mijn hart.