De spanning stijgt

De rust was weer een beetje terug in mijn leven, vooral toen ik hoorde dat de onderzoeken bewezen dat ik een gunstig stadia heb betreft baarmoederhalskanker. Vrij snel naar deze situatie had ik besloten om mijn leven gewoon weer normaal op te pakken tot de operatie. En eerlijk gezegd vond ik dit de juiste manier, ook omdat ik vaak niet in de rol van “kankerpatiënt’  sta. Op mijn werk kon ik gewoon de dingen doen die ik normaal doe, hierin heb ik echt wel momenten gehad dat het even niet meer ging maar dat is echt super fijn opgepakt door mijn collega’s. Naast dat ben ik ook gewoon weer gaan voetballen, dat vind ik nou eenmaal heel erg leuk en dat zet mijn gedachte ook even weg. Ik kon hierdoor eindelijk weer tegen mensen zeggen dat het goed met mij gaat , wel tussen haakjes naar omstandigheden.

Buiten dit alles ben ik natuurlijk mama van 2 kinderen en dat neemt ook veel tijd in beslag. Ik heb de afgelopen dagen daar heel veel van geprofiteerd aangezien na de operatie ik 6 weken even niet mijn mama rol kan oppakken. In mijn gedachte is dit nog steeds onmogelijk maar ik weet daarnaast wel dat mijn familie/ vrienden dit heel goed van mij overnemen tot dat ik hersteld ben.

De data die ik te horen kreeg was 5 oktober maar dat is sinds kort 3 oktober geworden. Ik vind het helemaal niet erg, wetend dat ik dit toch moet doorstaan. Het meest positieve en waar ik ontzettend naar uit kijk is dat deze ingreep mij gaat genezen van kanker. Het herstel daarna mag dan wel pittig zijn en de “mogelijke” complicaties zijn zeker beangstigend maar niks wat ik kan zetten tegen over kanker. Het moeilijkste vind ik dat ik mijn kinderen simpel weg niet eens kan aankleden, vooral omdat ik weet dat mijn Jongste dochter echt een mama’s kindje is. ☹ Maar alleen een lach van mijn twee meisjes is genoeg om mij gelukkig te maken.

Op dus naar 3 oktober voor de wertheimer ingreep. De dagen die nu komen duren heel lang. MAAR Ik ben er helemaal klaar voor. Lets go! Op naar kanker vrij.