Een belangrijke dag vandaag

Zes weken na de toediening van de laatste chemo, tien dagen na de PET-PSMA-SCAN en op de dag dat een bloedonderzoek wordt uitgevoerd wordt dit vooral de dag van de uitslagen en het nieuwe behandelplan. Een heel belangrijke dag voor mij, dat voel ik de laatste twee weken door mijn hele lijf. Vandaag ook de kennismaking met mijn nieuwe behandelaar.
Veel vroeger dan anders meld ik mij bij de bloedprikpost; geen enkel risico neem ik vandaag. Er is dan ook nog tijd voor een leuk gesprek met de prik-verpleegkundige over onze Indische roots. Vandaag neem ik overal de tijd voor; blijf na de prik even zitten en kijk voor me uit. Ik verwacht geen dramatische uitslagen of ingrijpende veranderingen in mijn behandeling maar toch ben toch erg gespannen; meer dan ik van mezelf zou verwachten.
Wachten in het restaurant is de volgende stap; uitgebreide koffie, dossier doornemen, wachten op P. en verder nadenken over de nabije toekomst.
Samen lopen we route 725 naar de comfortabele wachtruimte oncologie. Het kan mij nauwelijks deren dat de lichtbak aangeeft dat het spreekuur van B. vijftig minuten uitloopt, niet uit angst voor de boodschap die komt, maar vooral vanwege de rust die dat nu geeft.
B. blijkt een aardige vent die meteen begint met het goede nieuws; de PSA is een beetje lager en de metastasen houden zich rustig. We bespreken de mogelijkheid van een chirurgische castratie en gaan hierover een afspraak maken  met de uroloog. B. ziet mij graag om de zes weken op controle en dat vind ik prima.

Als we -na drie kwartier- vertrekken is de spanning vrijwel verdwenen. Ik heb niet helemaal duidelijk waar dat door komt; maar ik vermoed de regelmatige contactmomenten..

Moer