AC, weg ermee!

Zo, mijn 4 ACkuren zitten erop.  Het viel niet altijd mee om deze chemo als mijn vriend re omarmen. Het was ook geen fijne chemo. Vooral de Adriamycine gaf de nodige bijwerkingen, vooral aan mijn mondslijmvlies.  Gelukkig kreeg ik vanaf de tweede kuur ijsjes gedurende het inlopen van het infuus. Dat scheelde wel. De eerste dagen na de chemo vielen de bijwerkingen/klachten nog wel mee , maar dag 4, 5 , 6 en 7  waren wel heel vermoeiend, niet vooruit te brandden, zou ik het willen noemen. Maar ook last van een zere tong en dat niets smaakt. Een chipje of een koekje , nou, als ik daarop bijt en kauw dan doet dat zo zeer aan mijn tong. En mijn smaak is zo veranderd. Was ik voorheen gek op koekjes, taartjes en chocolade, tegenwoordig smaakt me dat van geen meter. Dan sta ik in de winkel en zie ik een pak lekkere koekjes. Hup in de winkelwagen. En dan ben ik thuis en dan denk ha, ik neem een koekje. Maar na 1 hap gaat het hup de vuilnisbak in, zo jammer. Maar het smaakt me gewoon niet. Hartige dingen gaan gelukkig beter. Hoop wel dat uiteindelijk mijn smaak weer terugkomt.  Eind van de tweede week na de chemo zijn toch vaak goede dagen en daar probeer ik dan wel wat leuke dingen in te plannen. 

Vorige week maandag was mijn laatste ACkuur. We besloten de afgelopen week dan toch nog naar de camping te gaan. Dan ben je er toch even uit. De eerste dagen was ik niets waard, helaas voor Martin, die moest de tenten zijn eentje opzetten en inruimen.  Afgelopen dinsdsg voelde ik me s middags ineens niet echt fit. Ik was zo moe en niet vooruit te branden. Toen ik bij de tent kwam voelde ik warm aan. Maar ja, geen thermometer mee, dus Martin naar de Jumbo voor een thermometer. Oeps, 39.2! Normaal denk ik dan hup een paar paracethamollen erin en dan zien we wel weer verder. Maar ja, in de map van het ziekenhuis stond, boven de 38.5 contact opnemen met het ziekenhuis in Hilversum,dus toch maar gebeld om te overleggen. Nou, ik moest me laten beoordelen, en dat kon in Hilversum. Nou heb ik dan wel kanker, maar ik ben gekke Henkie niet. Ik zat op dat moment in Winterswijk in de tent. Dus ik vroeg , kan dat niet in Winterswijk. Hier is ook een ziekenhuis. Nou, dat moest ik daar dan maar gaan vragen zij me wilden beoordelen. Nou, gelukkig was dat geen punt. Op hun advies ook nog een paar paracethamollen geslikt. Tien voor half tien waren we daar, eerst naar de huisartsenpost  en daarna naar de spoedeisende hulp. Voor ik het wist lag ik aan allemaal snoertjes, werd er bloed geprikt, urine nagekeken en een longfoto gemaakt. De koorts was al gezakt naar 37.8. Uiteindelijk viel het allemaal mee. Iets verhoogde ontstekingswaarden, maar nog binnen de marges, dus geen AB. Om half 1 mochten we weer richting de tent. (Via de Mac die nog open was1🍔). Al met al toch wel even schrikken. Maar wat boffen we toch dat we in Nederland wonen, en dat de zorg hier zo goed georganiseerd is.

Morgen ga ik weer een nieuwe vriend ontmoeten. Dan begin ik met de Paclitaxel (taxol). Heel benieuwd hoe die zal bevallen.  Ik hoop op wat minder bijwerkingen als bij de AC kuur. We gaan het zien.