Donderdag: een dag vol met afspraken !

Nou, het was echt een volle dag. Het blijft wel fijn dat Ziekenhuis Tergooi, zo dichtbij is. Op de fiets is het een paar minuutjes.  Om 11.40 uur mochten we aanschuiven bij de oncoloog-internist. Een hele gezellig arts die alles goed uitlegde en de tijd voor ons nam. Ik kreeg ook nog een lichamelijk onderzoek. Daarna vroeg ik aan haar: had ik dit nu echt niet zelf kunnen voelen, heb ik echt niet wat gemist !  Hierop kwam het antwoord: als ik alleen bij u dit lichamelijke onderzoek zou hebben gedaan, dan had ik niets gevonden. Het is dat ik het op de scan en foto`s zie. Dus nee, u heeft niets gemist. (Voor mij was dat goed om te horen, want ik had in mijn achterhoofd steeds de gedachte van: had ik dit zelf niet eerder moeten voelen.)  Maar daardoor moet de groei of het kleiner worden van de tumoren, wel gevolgd worden met een MRI , want handmatig gaat dit niet.  

De behandeling bestaat allereerst uit chemo. Hiermee worden ook alle microcellen gedood, en kan er ook geen verdere uitzaaiing meer plaats vinden. De voordelen van chemo vooraf zijn: -je  ziet hoe goed het werkt, en dat geeft ook een mentale motivatie om de chemo vol te houden,- als het gebied kleiner wordt, dan is de operatie straks effectiever en heb je meer kans op een schoner snijvlak,-daardoor heb je ook een verminderde kans dat het later terugkomt. 

De chemo wordt vanmiddag nog uitgebreid toegelicht door de oncologie verpleegkundige. Maar ik begin met 1 keer in de 2 weken chemo gedurende 8 weken, en daarna iedere week gedurende 10 weken. 

Daarna een operatie.  ( grote kans op amputatie, heel kleine kans dat het borstbesparend wordt)

Verder denkt de arts dat er ook bestraling gaat volgen, dit i.v.m. de drie aangetaste lymfeklieren in de oksel. 

Als toetje, of als kers op de taart, het is maar net hoe of je dat wilt zien, krijg ik daarna nog 5 tot 10 jaar hormoontherapie. 

Belangrijk is om in een goede conditie te zijn en te blijven.  Daarom ga ik straks ook naar Oncofit in het ziekenhuis. Dat is 2 x in de week. 

Verder is het van belang te bewegen, wandelen en evt. aan iets van krachttraining te doen. Hoe beter de conditie, hoe beter ik alle behandelingen zal doorkomen. 

Verder gezond eten en "goed voor mezelf zorgen" Dat laatste vergeet ik nog wel eens, en dat werd me nog eens extra op het hart gedrukt. 

Nou, dat was in vogelvlucht ons bezoek aan de oncoloog-internist.  Daarna hadden we nog 10 minuten voordat ik me bij de radioloog moest gaan melden. Net genoeg tijd om even bloed te laten prikken. Gelukkig ben ik makkelijk te prikken, en de vier buisjes bloed waren dan ook snel gevuld.  

Bij de radioloog moest een jodiummarker in een lymfeklier in mijn oksel worden geplaatst. Dit keer mocht ik meekijken op een scherm. Wel interessant om te zien. Eerst even een verdoving, en daarna werd de marker geplaatst. Om te kijken of deze echt op de goede plek zat moest er een controle foto worden gemaakt. Dat ging nog niet zo makkelijk. De eerste twee pogingen mislukten. Uiteindelijk kwam er nog weer iemand  anders om het te proberen, en toen stond het dan toch op foto. Ik kreeg een brief mee voor het geval dat ik naar Amerika ga vliegen. Dan kan het gebeuren dat het stralingsapparaat gaat piepen. Verder nog een begeleidingsformulier van de jodiummarker. Deze moet ik goed bewaren, en meenemen als ik geopereerd wordt. Dan  wordt de jodiummarker er weer uitgehaald, en moet deze weer ingeleverd worden met deze brief. 

Na een sapje en een broodje kon ik naar de tweede etage en daar werd een ECG gemaakt. Je kunt ( heeeeel klein kansje) door de chemo last van je hart krijgen, en daarom willen ze van tevoren al een ECG gemaakt hebben, zodat ze altijd een uitgangswaarde hebben,waar ze dan van uit kunnen gaan. 

Op mijn fiets daarna naar huis gegaan, en een half uurtje later met Niels, mijn zoon, weer richting ziekenhuis gegaan. Dit keer voor het gesprek met de oncologieverpleegkundige. ook hier kreeg ik weer een hele hoop informatie.  Gelukkig kreeg ik er een map bij, waarin de nodige informatie zat. Verder een paar A-4tjes met het chemo en medicatieschema. Het begint nu wel echt te worden. Wat eerst toch nog wel een beetje een ver-van-mijn-bedshow was, dat wordt nu toch wel heel echt.  

De eventuele bijwerkingen van de chemo worden besproken. Je kunt er oranje tranen van krijgen en urine. Ach, dat is weer eens wat anders. Niels zei, net te laat voor Koningsdag. maar......wel op tijd voor het voetbal ! Tja, zo kun je het ook bekijken.   

Er moest een begindatum worden gepland. Mijn voorkeur gaat uit voor de maandag. Helaas, dat gaat de komende week niet lukken. De maandag is tweede Pinksterdag en de dinsdag zat dan ook al helemaal vol met de mensen van de maandag en de dinsdag. Nu wordt het dan voor 1 keer op de woensdag. 11.00 uur. De eerste keer mag er iemand mee.  De andere keren wordt het op de maandag en dan om 13.30 uur.  Nou, wat mij betreft helemaal prima,   

Tja, en dan mijn haar.  Er werd nog over een icecap gesproken, maar dat heb ik maar snel afgekapt. Dat is niets voor mij. Ten eerste is het geen 100 % garantie dat je je haar houdt, en ten tweede, als ik het koud heb, moet ik altijd plassen. En als ik dan 2 uur zo`n icecap op moet, dan kan ik wel op het toilet blijven zitten. Dus dat laat ik gewoon maar aan mijn neus voorbij gaan.  Van de verpleegkundige kreeg ik de haarwerkspecialist "in Balans" uit Bussum door. en ik kreeg een verwijsbrief mee, waardoor het haarstuk/pruik gedeeltelijk door de basisverzekering vergoed zou worden. 

De recepten voor de medicatie waar ik op de dag van de chemo mee moet beginnen, en medicatie tegen de misselijkheid en obstipatie, stuurde ze door naar de ziekenhuisapotheek waar ik  het wat later op zou kunnen halen.  Dat was mooi geregeld.  

Nou, al met al , was met het dit dagje wel. wat een info, en wat fijn dat er mensen mee waren vandaag, die voor mij het een en ander op papier hebben gezet, want het is wel heel veel info op zo`n dag. 

Thuisgekomen gelijk maar naar de Haarwerkspecialist gebeld.  Die hebben vrijdag nog een plekje om 15.00 uur, en anders is de eerste mogelijkheid pas op de dag van mijn eerste chemo. Nou, dat is helemaal niet handig.  Dus dan morgen maar. Laat ik maar gelijk door de zure appel heen bijten.