Helaas, het is niet allemaal rozegeur en maneschijn !

Dinsdag heerlijk gewandeld, dat is toch echt wel een aanrader. Tijdens het wandelen praten met iemand is toch veel fijner, als tegenover elkaar met een kop koffie, En praten met een lotgenoot is altijd fijn. Mijn energielevel was wel wat lager, en het was warm, dus we hebben het Gebed zonder Eind gelopen. Heerlijk onder de bomen. Minder ver gelopen als de vorige keer, en op een bankje even gepauzeerd. `s Avonds kreeg ik last van pijn in mijn onderrug. Ik wist niet meer hoe ik moest zitten/staan of liggen. Waardeloos. Niets voor mij. Dat werd een onrustig nachtje. Niet alleen voor mij, maar ook voor Martijn. Eten smaakte me ook niet. Van water kreeg ik alleen maar meer dorst, maar het smaakte me ook niet. Afijn  Mar niet zeuren. Die woensdag slikte ik de hele dag paracethamol en pilletjes tegen de misselijkheid. `s avonds een stuk gefietst, want ik had gelezen dat fietsen bij lage rugpijn heel goed zou werken. en inderdaad daar knapte ik al een stuk van op. In mijn medicijnla lag nog een doosje oxycodon, en ik dacht, baat het niet, dan schaadt het niet. En voor ik naar bed ging nam ik er eentje van. Ik heb er heerlijk op geslapen . Die donderdagmorgen ging ik met een vriendin fietsen. Heerlijk door het bos richting de Lage Vuursche. Daar een muntthee en een stuk carrotcake bestelt. Helaas, zowel de thee als de carrotcake smaakten me niet. Nou, en als taart mij niet smaakt, dan is er toch echt wel wat mis! De helft ging dan ook retour naar de keuken. Daarna gingen we weer terug naar Hilversum. Mijn vriendin had `s morgens al een heerlijke lunch voorbereidt: Griekse salade met Turks brood. Heerlijk voor bij dat warme weer. Helaas niet voor mijn maag.  Er zat rode ui in, en dat viel me zo verkeerd. Ik voelde me doodongelukkig. Zit ik daar kotsmisselijk te zijn. En mijn mooie emmers die ik ervoor had aangeschaft  stonden bij mij thuis. Gelukkig  had mijn vriendin een emmertje voor mij.  Daar ging de salade. Wat kun je je dan even ziek voelen zeg. Gelukkig had ik nog niet alles opgegeten. Want toen het er eenmaal uit was, was de misselijkheid ook snel verdwenen en..........heb ik de rest van de salade ( zonder ui) nog heerlijk opgegeten.  Helaas, fit was ik nog niet. Thuis een uurtje op de bank gelegen en daarna naar Viore voor een gidsgesprek. 1 op 1 gesprek met een vrijwilliger met een achtergrond in de hulpverlening. Helaas voelde ik me zo beroerd dat we na een half uur gestopt zijn.   Daarna de rest van de dag/avond op de bank doorgebracht. Misselijk en gaar,  maar gelukkig heb ik mijn eigen mooie emmer nog niet in hoeven wijden.  Maar ik hoop toch niet dat dit de komende tijd veel voor gaat komen.