Maandag 3 mei: D-day !
Om kwart voor negen hebben we ons gemeld in het mammacentrum in Tergooi Hilversum. Fijn dat dit centrum zo dicht bij mijn huis is, kan er straks ook gewoon op de fiets of lopend naar toe.
Allereerst kreeg ik een nieuwe mammagrafie. Dit keer iets anders als degene in de bus. Bij deze kwamen er allemaal plakjes foto`s van de borst. Dat ging heel vlotjes. Daarna mochten we weer in de wachtkamer zitten. Het liep nogal uit, maar gelukkig was er een koffieautomaat. Na drie kwartier gingen we naar de radioloog voor een echo. Er werd een echo van mijn rechterborst gemaakt en van mijn rechteroksel. Daarna werd dit gelijk met ons besproken. De radioloog was heel duidelijk: 97 % zeker borstkanker, en als de biopten straks negatief terugkomen dan geloof ik het niet ! Hij liet ons de echo van mijn borst zien. Het waren meerdere tumoren (4) in het rechterkwadrant van mijn rechterborst, en in mijn oksel had ik drie verdikte lymfeklieren. Nou, dat was wel even hard, maar ook wel duidelijk. Kanker dus !
Van te voren hadden Daphne en ik met elkaar afgesproken dat we alles gingen vragen, ook al was het nog zo gek. Dus Daphne zei: oh als ik het zo zie, dan zeg ik, borst eraf ! Zij zei het hardop en ik dacht dat ook. We gingen wel erg snel,, zo zei de radioloog, zo werkt het niet, het wordt hier meestal eerst chemo en dan pas een operatie. Oke!
Daarna vertelde hij wat er nog meer ging gebeuren: van de 2, van de 4, tumoren die het verst uit elkaar lagen, ging hij een biopt nemen (de ene was 1,3 cm en de andere 2 cm), en hij zou een punctie van de lymfeklieren doen. In de twee tumoren zou hij ook nog een marker plaatsen, zodat deze later nog terug te vinden zijn) . Hoe lang gaat het duren, vroeg ik hem. Nou, ik ben wel even bezig, hoezo? Nou, ik moet ontzettend nodig plassen. Nou gaat u dan maar gauw, zei hij, maar trekt u wel even wat aan als u over de gang gaat. Tja, ik heb dan wel kanker, maar dat kan ik zelf ook wel bedenken. Weer terug van het toilet, lig ik al weer tien minuten te wachten op de radioloog die ondertussen wat anders was gaan doen. Ik zeg tegen de verpleegkundige, als hij lang wacht, dan moet ik weer plassen !. Nou, toen ging ze hem maar gauw halen.
De biopten en punctie vielen erg mee. De verdoving deed zijn werk, wat erg prettig was. Alleen bloedde de biopten nog wel even na. ( door mijn bh, shirt en blouse heen) Oh even een tip. thuis de kleding wat nat maken, bakingsoda op de bloedvlekken strooien, na een kwartiertje de bakingsoda eraf schrapen, en het nog een keer erop strooien. Na een kwartier, de kleding in de wasmachine, en de vlekken zijn weg.
Vervolgens bloed prikken om het creatinegehalte te bepalen, i.v.m. de petscan later die week, en we kregen nog een gesprek met de gespecialiseerd mammaverpleegkundige. Ook daar liepen we met onze vragen al drie stappen voor : ik vroeg al naar een pruik, waar ik die kon laten maken, maar ook dat komt pas later in het gebeuren. We gingen de deur uit met een lijstje met nieuwe afspraken: dinsdag 4 mei zou de uitslag van de punctie doorgebeld worden, donderdag 6 mei mocht ik voor een petscan en vrijdag 7 mei voor een MRI. Nou, mijn eigen bijdrage voor dit jaar heb ik er deze week wel doorheen gejaagd met al die onderzoeken. Woensdag 12 mei stond een gesprek gepland met de chirurg, waar we dan alle uitslagen zouden krijgen. Afgesproken is dat Martijn daar ook bij is en Daphne. Fijn dat , ondanks Corona, dit toch mag.