Een pittig dagje

2738 Een pittig dagje

Gisteren zijn we voor de tweede chemokuur naar het AvL gegaan. De eerste afspraak is om kwart over negen. We vertrekken mooi op tijd, om kwart over acht. Normaal is het een half uurtje, maar in de spits meestal drie kwartier, weet ik uit de tijd toen ik ongeveer dezelfde route naar mijn werk reed. Maar al snel gaat het mis en bouwt de verwachte filetijd op de Tom Tom zich op. Vlak voor de afslag Sloten, waar wij de ring verlaten, is een ongeluk gebeurd. We staan net om kwart voor tien voor de parkeergarage, wanneer Nadia, mijn verpleegkundig specialist, belt en vraagt waar ik blijf. Ik zeg dat we voor de parkeergarage staan en er aankomen.

We spoeden ons naar binnen. Eerst wegen en meten, weer een kilootje eraf en saturatie beter dan vorige keer. Dan gesprek met Nadia. Ze vraagt hoe het gegaan is en ik vertel hoe het gegaan is. We maken nieuwe afspraken over de medicijnen zodat ik beter kan slapen. Het beste nieuws is dat de PSA gekelderd is van 858 naar 455. Dat is veel voor een eerste keer, zegt Nadia. Ik ben er blij mee, want ik lijd niet graag voor niks.

Dan gaan we naar de dagbehandeling. De zorg is hier altijd uiterst vriendelijk en deskundig en het gaat allemaal vanzelf. Tot ik het heel warm krijg op het moment dat de chemo al een tijdje loopt. Ik krijg een loodzwaar gevoel ik mijn maagstreek en een vuurrode kop. Ik druk op de knop die mijn piep aanzet en even later is daar de verpleegkundige die de toevoer stopzet. Ik lig volkomen gevloerd achterover. Nu krijg ik een ander medicijn om weer bij te komen. Daarna gaan we op halve snelheid verder. Het kost wat tijd, maar nu gaat alles goed.

Opgelucht dat het klaar is lopen we naar de Volvo 240 sedan. We rijden naar Toko Bandung op de Pieter Calandlaan waar we zoete kip en rundvlees met mie en gele rijst bestellen voor het avondeten. Niet te pittig. We rijden naar huis, waar het voetballen niet gewacht heeft.

Ate Vegter, 29 november 2022