Moe

Er zijn van die dagen dat alles een beetje door elkaar loopt. Dat is niet erg, want ik loop zelf ook graag een beetje door elkaar, maar toch. Het zijn een beetje de dagen van voorbereiding. Ik moet de vlag nog halfstok maken bijvoorbeeld en we moeten nog beslissen of we naar de lokale dodenherdenking op de Zarken gaan, of dat we thuisblijven om te kijken hoe het op de Dam gaat. Dat laatste is wel een beetje ongezonde nieuwsgierigheid, dus ik denk dat we uiteindelijk gewoon naar de Grote Kerk lopen. Punt is wel een beetje dat ik de laatste tijd heel slecht loop, maar dat stukje zal nog wel gaan. Ik begin steeds meer moe te worden de laatste maanden. Het is misschien niet zo merkbaar voor anderen, hoop ik dan stiekem, maar ik ben al doodop als ik even naar de Dekamarkt heen en weer moet. Dat doe ik dan ook liever op de fiets. Binnenkort heb ik weer allerlei gesprekken met de radioloog en de internist, dus dan zien we het wel.

Verder staat Moederdag voor de deur. Dat lijkt nog ver weg, maar met een dochter in huis zijn de dingen soms anders dan ze lijken. En dan gaan we met Pinksteren kamperen in Limburg, waar ik me nu al veel te druk over maak over de Volvo en de caravan en zo, maar daarom is het zo fijn dat ik dat hier allemaal van me af en naar me toe kan schrijven. Daarna volgt ons verjaardagsfeest, wat altijd een hoogtepunt van het jaar is en wat we van Piep zeker niet mogen overslaan.

Nou ja, elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad en vandaag schijnt de zon nog uitbundig, terwijl wanneer jullie dit lezen de dag niet verder komt dan dertien graden. We hebben ook genoten van de zon en de tuin en lekker eten en nu zal mijn TomTom wel zo ongeveer weer helemaal zijn geüpdatet en is ook dit stukje weer af. Met als ik deze zin erbij doe precies 350 woorden.