Prostaatkanker is mijn leven
Het geluk van de dag is dat ik pas om een uur geopereerd hoef te worden in plaats van negen uur. Nu kan ik alles op mijn gemak doen. Ik pak mijn spullen in, waarvan ik de helft uiteindelijk niet nodig heb, en vertrek. Piep komt om kwart voor twee uit school en als ze dan samen naar het ziekenhuis komen ben ik ook weer bij de mensen.
Ik parkeer de Volvo 240 op een mooi plekje in de parkeergarage en meld mij op de zesde verdieping. Ik krijg kamer 6A4, waar mijn naam op de deur staat. Dat was buiten het ziekenhuis voor het laatst in 2006 toen ik teammanager werd bij de Dienst Werk en Inkomen. Gerrit Krol heeft er een prachtig gedicht over geschreven en zo ben ik al ontroerd voor ik in bed lig, want dat is de volgende stap.
Het mooiste is de weg van de kamer naar de operatiekamer. Ik heb al wat pijnstillers en tranquilizers gekregen en schommel zo als een demente bejaarde op de kermis langs het bonte ziekenhuisleven. In de ok moet ik op een smal bed gaan liggen en word ik ingepakt tegen de kou. Dan schuiven ze me onder de felle lampen. Ik krijg een kapje met zuurstof op en de narcose krijg ik via een infuus. Ik mag terugtellen vanaf tien. Ik kom tot min drie.
Het is druk op de uitslaapkamer. Veel bedden zijn bezet en er heerst een sfeer van racen tegen de klok. Ik heb mijn bril niet op maar wanneer ik door een klein gaatje in mijn vuist kijk wordt de digitale klok scherp en zie ik hoe laat het is 14:07. Dat hebben ze rap gedaan. Nu komt een zuster vragen of ik een waterijsje wil, peer of raket. Omdat ik een jongetje ben kies ik de raket, maar ooit zal ik peer kiezen. Nu ben ik nog niet zover.
Even later sjees ik weer terug naar de kamer van Gerrit Krol. Nu is het tijd om feestelijk te lunchen en dan zijn Lief en Piep er ook al. De opererende arts, dokter Kees Hendricksen, komt uitleggen dat hij drie laagjes heeft weggeschraapt met een soort hete paperclip en alles is nu dichtgebrand. Geen bloedingen meer. Ze sturen een kweekje op naar het lab. De uitslag komt over tien dagen, maar omdat het sponsje op de grens van plasbuis en blaas zit, denkt hij dat het gewoon prostaatkanker is.
De middag loopt mooi over in de avond en daar is alweer de catering met al haar verwennerijen. Ik probeer wat te lezen en schrijf mijn stukje voor de krant van morgen. Dan wordt het langzaam donker. Ik kijk naar een aflevering van mijn favoriete serie Alle creatures great and small met Nicholas Ralph als James Herriot. Daarna lees ik verder op mijn e-reader in Overspel van Paul Coelho.
De volgende dag mag ik al vroeg naar huis. Ik heb met de verpleging afgesproken dat ik om negen uur mijn verblijfskatheter krijg, zodat ik om half tien naar mijn afspraak met de oncoloog, Vincent Dezentjé, kan. Laura is inmiddels ook gearriveerd om bij dit gesprek te zijn. Het loopt een beetje anders. Jasmijn krijgt de katheter niet goed lopend. Het wordt een bloedbad en ze haalt er een arts bij, uroloog Bas van Rhijn. Hij zet eerst mijn bed plat zodat ik er niet meer met mijn neus bovenop zit, maar liggend kan ontspannen. Ik voel onmiddellijk dat dit echte mannenhanden zijn. Hij werkt doelgericht en in stilte. Het voelt niet echt pijnlijk, maar af en toe wel. Ik ontspan door mij over te geven en verbonden te ademen, een techniek die ik bij de tantra geleerd heb, waarbij je langzaam uitademt, helemaal tot je geen adem meer hebt en dan direct inademt tot je niet meer kan en dan weer direct uit en dat langzaam en ontspannen. Nu ben ik in no time in een Zen-achtige rust en voordat ik het weet is Bas klaar en zit de katheter goed. Ik bedank iedereen en kleed mij aan.
Dan gaan we naar de vriendelijke dokter Dezentjé. Nu de chemo klaar is mag ik ook de prednison afbouwen. De scans geven een stabiel beeld van de uitzaaiingen, alleen de PSA is iets opgelopen. We besluiten tot een kleine pauze en spreken af over twee maanden, begin september. Dan gaan we verder met Lutetium PSMA, een recent ontwikkelde radiotherapie met hoopgevende resultaten en per behandeling gemiddeld een jaar levenswinst. Nou ja, we zien wel. Eerst maar eens naar huis om het gewone leven te hervatten.
Ate Vegter, 5 juli 2023