Wrapped 2023

Het Spotify Wrapped overzicht 2023 maakt inzichtelijk hoe dit jaar is geweest. Funk, 126 artiesten, 157 songs, een piek in maart maar slechts 1345 minuten in totaal. Dat is echt niets. Mijn Ommetje app feliciteert me met 127 ommetjes en 435 kilometer wandelen. Het jaar 2023 in een notendop: van feestend door het leven naar wandelingetjes maken. Lang leve de apps. Zelf ben ik nog lang niet zo ver dat ik 2023 in een overzicht kan vangen. 

Na de diagnose op 4 april viel alles stil. Muziek over het leven en de liefde, 99% van alle liedjes dus, de twee zaken die bruut omver werden geblazen dit jaar, werd als zout in een open wond. Zonder was de pijn al groot genoeg. Mijn running playlist op Spotify voor in de sportschool werd vervangen door “Marc-Marie en Isa vinden iets” of een andere luchtige podcast tijdens de chemo of een wandeling. 

Zelfs bij de achtergrondmuziek in de Albert Heijn heb ik regelmatig mijn tranen moeten bedwingen terwijl ik de tomaten stond af te wegen. Ik had echt heel veel last van hooikoorts dit jaar als ik iemand tegenkwam. Bestellen bij Picnic hielp niet alleen fysieke krachten sparen, zo vermeed ik ook huilen in de supermarkt. 

Nog nooit heb ik zoveel de stilte opgezocht als in 2023. Vaak noodgedwongen dus omdat ik muziek of geluid niet kon verdragen, maar steeds vaker ook bewust. Stilte heeft me veel gebracht dit jaar. Rust, reflectie, bezinning, grote en kleine inzichten. Alle angst, paniek en verdriet zijn doorstaan in en dankzij de stilte. Alle blogberichten die ik hier geschreven heb zijn voortgekomen uit stilte. 

Stilte heeft me ook veel gekost dit jaar. Van sommige mensen met wie ik jarenlang lief en leed deelde heb ik na de diagnose niets meer gehoord. Die aanhoudende oorverdovende stilte voelt alsof ik niet meer besta. Nu ik weer kan horen dreunt ie extra hard binnen. Ook al begrijp ik waar het vandaan komt, het verzwaart het toch al loodzware verdriet om wat ooit was. Het voelt alsof wat ooit was ontkend wordt. 

Alles wat ooit was blijft net zo’n deel van mij als de toekomst die voor me ligt. Als ik in stilte weer eens automatisch terugkeer naar wat was, leer ik steeds beter luisteren naar de kakafonie in mijn hoofd. Daardoor komt er ruimte voor al het moois wat er wel is. In 2024 wil ik door de stilte heen de vogels weer horen fluiten in de lente. 

Inmiddels kan ik meestal met droge ogen boodschappen doen. Ik heb een playlist gemaakt waar ik niet van hoef te huilen zodat ik soms weer kan genieten van muziek. De oorverdovende stilte wordt er niet door overstemd en dat hoeft ook niet. Bij de oncologische fysio hoef ik niet door opzwepende muziek te worden aangemoedigd om zelfs bij de minste inspanning een hartslag van 130 te hebben. Mijn running playlist vervang ik door mijn chill playlist totdat ik weer op krachten ben. 

Het jaar 2023 stond in het teken van overleven. Nu het tegen Kerst loopt begin ik terug te komen op aarde. Ik kan niet even snel door scrollen om weer synchroon te lopen met iedereen die wel gewoon is doorgegaan. Ik kan nu pas gaan luisteren. Ik heb een tweede kans gekregen en wat Acda en De Munnik ook zingen, die voelt verdiend. Ik begin 2024 met een stilteretraite en bouw van daaruit de stilte langzaam uit tot hopelijk een prachtig orkest om het leven opnieuw te vieren. Ik wens iedereen vast een mooie Wrapped 2024!