De derde chemokuur
Voordag ik aan mijn derde chemokuur begon had ik contact met een lotgenoot die een Neo blaas heeft. We hebben wat ervaringen uitgewisseld en het ook over de chemo gehad. De dame in kwestie had ik verteld dat ik voor mijn derde chemokuur stond. Haar reactie op de chemo kuren: de eerste en tweede gingen wel bij de derde wilde ik alleen nog maar dood..............In dit gesprek gaf zij ook aan dat ik misschien handiger was om voor een Neoblaas te kiezen, als het niet beviel kon ik altijd alsnog een stoma nemen. Ik vond dit geen prettig gesprek. (Het lijkt me ook erg lastig om deze gesprekken te voeren en objectief je mening te geven. Ga er maar aanstaan, zo'n ingrijpende gebeurtenis in je leven en dan advies uitbrengen, ervaringen delen met iemand die je helemaal niet kent.) Mijn uroloog gaf aan dat dat ook niet echt een optie is. Het zijn zware buikoperaties en bij je keuze moet je er wel vanuit gaan dat het je definitieve keuze is.
Nu dan de tweede chemo. In het ziekenhuis viel het mee. Ik heb daar deze keer ook bewust aan lichaamsbeweging gedaan, 2 x per dag 20 minuten op de hometrainer. Een hele overwinning voor mij. Vijf jaar geleden moest ik revalideren i.v.m. een motorongeluk en daarbij dagelijks op de hometrainer, sindsdien haar ik de hometrainer. Nu gaf het wel heel veel voldoening en de dagen in het ziekenhuis zijn me erg mee gevallen. Woensdag rond acht uur was ik weer thuis, meteen even een rondje langs de rivier gelopen. De drang om buiten te zijn na die dagen in het ziekenhuis is enorm. Lekker gezonde lucht inademen. De donderdag na opname thuis was een goede dag, heerlijk gewandeld, wat boffen we toch met het prachtige herfstweer dat we hebben. Daarna sloeg het ziek zijn echter keihard toe. Het is teveel om te zeggen dat ik alleen nog maar dood wilde, gelukkig niet maar wat heb ik me rot gevoeld. Zo'n intense misselijkheid en dan het MOETEN eten en drinken. Zodra er een etensluchtje voorbij kwam walgde ik er van. Mijn hele lijf deed pijn van de Neulasta injectie. Twee hele zware dagen gehad. Gelukkig maar twee, ik hoor ook van mensen dat ze een week ziek op bed liggen. Nu voel ik me nog steeds niet lekker, slaap slecht, licht misselijk en zo moe!!! Had verwacht dat het vandaag over zou zijn maar heb denk ik deze keer iets langer tijd nodig om te herstellen. Zo nog maar even mijn bed in. Gelukkig schijnt buiten het zonnetje, ik ga me vanmiddag dwingen om even langs de rivier te lopen.
Nog twee weken voor mijn vierde chemo, ik zie er als een berg tegen op maar weet gelukkig dat dit (voorlopig) ook mijn laatste is.
Mijn voorgaande blogs: https://www.kanker.nl/miekek/blog
Nu dan de tweede chemo. In het ziekenhuis viel het mee. Ik heb daar deze keer ook bewust aan lichaamsbeweging gedaan, 2 x per dag 20 minuten op de hometrainer. Een hele overwinning voor mij. Vijf jaar geleden moest ik revalideren i.v.m. een motorongeluk en daarbij dagelijks op de hometrainer, sindsdien haar ik de hometrainer. Nu gaf het wel heel veel voldoening en de dagen in het ziekenhuis zijn me erg mee gevallen. Woensdag rond acht uur was ik weer thuis, meteen even een rondje langs de rivier gelopen. De drang om buiten te zijn na die dagen in het ziekenhuis is enorm. Lekker gezonde lucht inademen. De donderdag na opname thuis was een goede dag, heerlijk gewandeld, wat boffen we toch met het prachtige herfstweer dat we hebben. Daarna sloeg het ziek zijn echter keihard toe. Het is teveel om te zeggen dat ik alleen nog maar dood wilde, gelukkig niet maar wat heb ik me rot gevoeld. Zo'n intense misselijkheid en dan het MOETEN eten en drinken. Zodra er een etensluchtje voorbij kwam walgde ik er van. Mijn hele lijf deed pijn van de Neulasta injectie. Twee hele zware dagen gehad. Gelukkig maar twee, ik hoor ook van mensen dat ze een week ziek op bed liggen. Nu voel ik me nog steeds niet lekker, slaap slecht, licht misselijk en zo moe!!! Had verwacht dat het vandaag over zou zijn maar heb denk ik deze keer iets langer tijd nodig om te herstellen. Zo nog maar even mijn bed in. Gelukkig schijnt buiten het zonnetje, ik ga me vanmiddag dwingen om even langs de rivier te lopen.
Nog twee weken voor mijn vierde chemo, ik zie er als een berg tegen op maar weet gelukkig dat dit (voorlopig) ook mijn laatste is.
Mijn voorgaande blogs: https://www.kanker.nl/miekek/blog
2 reacties
En ik heb het volgens mij al eens eerder gezegd, maar de keuzes die je moet maken zoals jij nu ook moet, zijn zulke moeilijke eigenlijk bijna onmogelijke keuzes ook. En achteraf zul je volgens mij altijd achter je keuze staan, je moet wel, want er is geen (echte) weg terug. Ik had "nee" kunnen zeggen en had dan mijn blaas nog gehad, want achteraf bleek na de grote operatie dat tijdens de kleine operatie toch de hele tumor was weggehaald. Maar ik had die zekerheid nooit kunnen hebben als mijn verwijderde blaas niet pathologisch onderzocht had kunnen worden. Dus ben ik van mening dat het goed is dat mijn blaas weg is, omdat ik nu ook niet meer bang hoef te zijn voor recidieven, zoals je met blaasspoelingen hebt. Iedereen zal denk ik naar de voordelen kijken van de keuze die hij/zij heeft moeten maken of die ook voor diegene gemaakt zijn. Iemand met een neoblaas zal hoe dan ook blij zijn dat hij/zij geen stoma heeft, ook al geeft het misschien grote nadelen. Volgens mij is dit gewoon de manier om met de dingen te dealen, om ermee te kunnen leven. Volgens mij doe ik dat ook en denk ik dat jij dat straks ook gewoon zult doen. De keuze voor hoe verder zonder blaas, is waanzinnig om te moeten maken. Maar het moet. Je kunt alleen maar plussend en minnend kijkend naar jou persoon en situatie en naar je gevoel luisteren en vandaaruit de keuze maken. Vervolgens de kracht blijven zoeken en vinden om hoop te hebben en positief te blijven. Dan zal het dealen met de keuze en alles wat er is gebeurt is ook goed komen uiteindelijk en kun je naar mate de onzekerheid steeds meer afneemt een fijn hernieuwd leven leiden. Een leven met ook waardevolle momenten die je volgens mij nooit zo zou hebben kunnen beleven als kanker je niet was overkomen. Ik ben van mening dat het absoluut heel zwaar is deze rotziekte, maar dat je toch zoals bij alles uiteindelijk er ook iets voor terug gaat krijgen. Ik ervaar dit zo en ik ben er van overtuigd dat jij het zelfde zult gaan meemaken.
Bedankt voor je reactie!!! Gelukkig voel ik me vandaag weer een stuk beter en heb ook zin om de dag te beginnen. Ik ben er voor mezelf al uit dat het een stoma wordt. De kans op complicaties bij een Neo blaas vind ik te groot! Ik denk dan aan deze zomer, zomaar twee voorvallen: eindeloze wandeling in de bergen, één van de mooiste en zwaarste die ik ooit heb gemaakt maar onderweg hoge nood, lijkt me erg lastig met een Neo blaas als je jezelf ook nog eens moet katheteriseren. Hetzelfde voor een file van meer dan 2 uur voor de Gotthardtunnel.......(met een stoma wordt dat zelfs makkelijker dan het nu is ;)). Zo zijn voor mij de rij met plussen voor een stoma veel langer dan bij een Neo blaas.
Bedankt voor je positieve woorden over mijn houding. Tot nu toe lukt het nog steeds ook al was het gevoel van positiviteit de laatste dagen even weg. Veel gehuild (eindelijk) en me erg rot en depressief gevoeld. Ook al weet je dat dat gevoel weer verdwijnt, op het moment zelf is het erg zwaar. Nu bijna twee weken genieten en dan de laatste chemo!!!