Gaat de ellende weer beginnen???

Zo, wat gaan drie maanden snel. Vandaag staat er als controle voor het eerst een echo gepland! Ik maak met niet al teveel zorgen ook al loopt de spanning wel wat op. Om 13.30 staat de echo gepland, om 13.00 uur zijn we er al (natuurlijk gaat Rolf als steun weer met mij mee:-)). Om 13.10 word ik al binnen geroepen, super, wachten daar houdt niemand van.
Liggend op de echotafel overvalt met totaal onverwachts een heel beklemmend gevoel, het is voor het eerst na die noodlottige echo in augustus 2014 dat er nu weer een echo gemaakt wordt. De half duistere kamer de gel die op mijn lijf wordt gesmeerd en de ronddraaiende scope. Ik kijk mee op het scherm maar dan overvalt mij een niet prettig déjà vu gevoel en voor ik het weet lopen de waterlanders over mijn wangen. Ik leg aan de dame die mijn linkerzij aan het echoën is uit dat ik het even moeilijk heb omdat de echo van een jaar geleden ineens weer voor mijn ogen staat. Gelukkig heb ik mijn emoties weer snel onder controle.
Dan de linkerkant. Het déjà vu gevoel wordt sterker, bleven ze een jaar geleden ter hoogte van mijn blaas steeds rondjes draaien, nu gebeurd dat ter hoogte van mijn rechternier. Het duurt en het duurt....... Natuurlijk vraag ik haar of ze iets vreemds ziet. Dat is inderdaad het geval, er zit een soort verwijding die er niet hoort maar, zoals zij zegt, je soms wel vaker bij stomapatiënten ziet. Ze geeft aan dat dit vergeleken gaat worden met de voorgaande CT. Het kan fout zijn maar het hoeft niet..........Ik ben ineens weer heel klam, geen waterlanders meer. Morgen krijg ik de uitslag, het voelt niet echt goed. Het rotste zinnetje van het afgelopen jaar was toch wel: we zien iets, maar het hoeft niet iets ernstigs te zijn. Ik ben heel kalm maar ik moet heel eerlijk zeggen dat ik ook heel bang ben. De onzekerheid is het ergst.
Op naar morgen maar wat zullen die 24 uur die ik moet wachten nog lang duren!!!

https://www.kanker.nl/miekek/blog