Ups en downs
Ups en downs, anders kan ik de laatste maanden niet omschrijven. De afsluiting van 2016 was heftig: het afscheid van mijn vriendin als absoluut verdrietig diepte punt en vervolgens kreeg ik geen contract bij het bedrijf waar ik een proefplaatsing had gehad. Ik had daar 2 maanden hard gewerkt, geen leuk werk, maar het was fijn om weer iets te hebben. Na die twee maanden bleek er geen budget voor een contract en de functie die een van de vennoten gecreëerd had daar wilden de andere twee vennoten liever nog even mee wachten en dan ook liever een jonger iemand (lees student) voor aannemen. Dat kwam toch wel iets harder aan dan ik in eerste instantie dacht en dat ik vervolgens niets meer van het bedrijf gehoord heb heeft me heel negatief geraakt. Ik heb er toch in twee maanden tijd al hun dossiers nagekeken, gescand en opgeruimd.
Dan komt 2017. Het begint ook niet goed. Op 2 januari worden wij uit bed gebeld. In de voorgaande nacht is mijn schoonvader overleden. Afscheid nemen is moeilijk en doet pijn maar er is ook dankbaarheid dat mijn schoonvader niet heeft hoeven lijden. Mijn schoonvader was al een tijdje aan het dementeren en als een donkere wolk hing aan de horizon dat mijn schoonmoeder niet langer de zorg op zich zou kunnen nemen en mijn schoonvader misschien naar een verpleeghuis zou moeten. Er is verdriet om het afscheid en dankbaarheid om het vreedzame heengaan.
Gelukkig zijn er ook fijne dingen aan het begin van 2017. Op 4 januari zag ik een advertentie waarin een receptioniste/baliemedewerker werd gevraagd bij Yulius. Een hele grote organisatie met alle mogelijke behandeling op het gebied van geestelijke gezondheid, voor jeugd en volwassenen. Bij het lezen van die advertentie begon mijn hart sneller te kloppen. Wat wilde ik die baan graag hebben. Het sloot zo aan bij het werk wat ik deed voordat ik ziek werd en wat ik zo leuk vond. Ik heb meteen gesolliciteerd. Afgelopen donderdag 12 januari ben ik op gesprek geweest. Het was een heel fijn gesprek waarin ik heel eerlijk en open ben geweest over mijn ziek zijn, mijn beperkingen en mijn (on)mogelijkheden. Het was de bedoeling dat er een jaarcontract van 3 uur per week gegeven zou worden en de rest wordt aangevuld als een van de vaste medewerkers een vrije dag neemt, vakantie heeft of ziek is en dit voor 4 locaties, 2 in Barendrecht en 2 in Dordrecht. Ik heb bij het gesprek heel eerlijk aangeven dat als ik een hele dag gewerkt zou hebben ik niet de volgende dag weer zou kunnen werken maar ik heb ook de mogelijkheden aangegeven van proefplaatsing van 2 maanden en de no-riskpolis voor werkgevers als ik weer ziek zou worden. Bij het naar huis rijden had ik gemende gevoelens. Ik wilde het zo graag maar kon me niet voorstellen dat ze voor mij zouden kiezen met al mijn beperkingen. Om kart over vier werd ik gebeld. IK HAD DE BAAN. Zo super blij. Dit is het werk wat ik wil doen, in het begin zal het best zwaar zijn, veel hectiek aan de balie, druk maar ook heel afwisselend. De 23ste heb ik mijn arbeidsvoorwaarden gesprek, ik heb de proefplaatsing bij het UWV aangevraagd en ik heb er alle vertrouwen in dat het goed gaan komen.
Dan komt 2017. Het begint ook niet goed. Op 2 januari worden wij uit bed gebeld. In de voorgaande nacht is mijn schoonvader overleden. Afscheid nemen is moeilijk en doet pijn maar er is ook dankbaarheid dat mijn schoonvader niet heeft hoeven lijden. Mijn schoonvader was al een tijdje aan het dementeren en als een donkere wolk hing aan de horizon dat mijn schoonmoeder niet langer de zorg op zich zou kunnen nemen en mijn schoonvader misschien naar een verpleeghuis zou moeten. Er is verdriet om het afscheid en dankbaarheid om het vreedzame heengaan.
Gelukkig zijn er ook fijne dingen aan het begin van 2017. Op 4 januari zag ik een advertentie waarin een receptioniste/baliemedewerker werd gevraagd bij Yulius. Een hele grote organisatie met alle mogelijke behandeling op het gebied van geestelijke gezondheid, voor jeugd en volwassenen. Bij het lezen van die advertentie begon mijn hart sneller te kloppen. Wat wilde ik die baan graag hebben. Het sloot zo aan bij het werk wat ik deed voordat ik ziek werd en wat ik zo leuk vond. Ik heb meteen gesolliciteerd. Afgelopen donderdag 12 januari ben ik op gesprek geweest. Het was een heel fijn gesprek waarin ik heel eerlijk en open ben geweest over mijn ziek zijn, mijn beperkingen en mijn (on)mogelijkheden. Het was de bedoeling dat er een jaarcontract van 3 uur per week gegeven zou worden en de rest wordt aangevuld als een van de vaste medewerkers een vrije dag neemt, vakantie heeft of ziek is en dit voor 4 locaties, 2 in Barendrecht en 2 in Dordrecht. Ik heb bij het gesprek heel eerlijk aangeven dat als ik een hele dag gewerkt zou hebben ik niet de volgende dag weer zou kunnen werken maar ik heb ook de mogelijkheden aangegeven van proefplaatsing van 2 maanden en de no-riskpolis voor werkgevers als ik weer ziek zou worden. Bij het naar huis rijden had ik gemende gevoelens. Ik wilde het zo graag maar kon me niet voorstellen dat ze voor mij zouden kiezen met al mijn beperkingen. Om kart over vier werd ik gebeld. IK HAD DE BAAN. Zo super blij. Dit is het werk wat ik wil doen, in het begin zal het best zwaar zijn, veel hectiek aan de balie, druk maar ook heel afwisselend. De 23ste heb ik mijn arbeidsvoorwaarden gesprek, ik heb de proefplaatsing bij het UWV aangevraagd en ik heb er alle vertrouwen in dat het goed gaan komen.
5 reacties
Wel weer geweldig om te lezen dat je een leuke baan in het verschiet hebt en ik wens je daarin heel
veel plezier en werkgenot! You can do it!! xxx
Lieve Mieke,
Wat liggen verdriet en geluk toch dicht bij elkaar, eerst gecondoleerd met het overlijden van de schoonvader. Waarschijnlijk kan je schoonmoeder zelfstandig blijven wonen en hoeven er nu geen keuzes gemaakt te worden. Dan je baan, wat een fijn idee dat je opnieuw aan de slag kan gaan en dan in iets waar je je helemaal thuis voelt, zet hem op hoor, je kan het. Liefs Corine