Werken na kanker/chemo, het valt soms niet mee..........

  • Openbaar blog
  • dinsdag 20 februari 2018
  • 962 x gelezen
Al een heel tijdje heb ik niet meer iets gepost op deze site. het leven gaat verder, het wordt weer drukker en alles lijkt weer normaal te worden. Toch blijf ik tegen de gevolgen van kanker en chemo aanlopen. Was ik een paar weken zo ongelofelijk blij dat ik een baan gevonden had, helaas dat is al weer voorbij. Door alles wat er gebeurd is kan ik de hectiek van een drukke receptie/balie niet meer aan. Ik blokkeer, neem niet meer op en raak in paniek. Heel moeilijk om dit toe te geven maar in deze sector moet ik geen werk meer gaan zoeken om teleurstellingen voor mijn werkgever maar zeker ook voor mezelf te voorkomen. Wat is daar van de oorzaak is? Volgens mij heeft het te maken met de zware chemo's die ik heb gehad en alles wat er met me gebeurd is. Bij een eerdere proefplaatsing gaf ik het bedrijf de schuld van het mislukken: het was te hectisch, niet goed georganiseerd etc......Nu is het weer mis gegaan. Een baan die me zo leuk leek, bij een bedrijf wat me aansprak en waar ik voor 100% achter kon staan. Het gaat niet meer! Zodra het druk begint te worden blokkeer ik, neem ik niet meer op, weet ik niet meer hoe ik het werk moet doen en voel een paniekaanval opkomen. De ene kant is nu een gevoel van mislukking, teleurstelling en verdriet, de andere kant is de opluchting dat de druk van dit werk niet meer op me ligt. Misschien komt er nog wat anders op mijn pad, misschien ook niet maar bij een volgende kans weet ik dat het niet een hele hectische, drukke omgeving moet zijn waar ik ga werken! Dit klinkt misschien allemaal een beetje zwaar maar ook dat valt mee! Op bijna alle vlakken gaat het heel goed met mij, zijn de controles steeds goed en geniet ik van heel veel dingen in het leven. Ik ben heel hard aan het werk om ook dit een plekje te gaan geven.
Reageren
Volgend blogbericht

6 reacties

Ach Mieke wat ontzettend naar voor je, je was zo blij dat je eindelijk weer een baan had. Ik heb geen chemo gehad, maar herken ontzettend veel in jouw klachten. Net als jij heb ik ernstige concentratieproblemen, komen omgevingsgeluiden oorverdovend hard binnen en bij teveel prikkels slaat de paniek toe en blokkeer ik ook volledig. Volgens mijn psycholoog is dit het gevolg van een heftige periode te zijn de klachten te vergelijken met die van een Post Traumatisch Stress Syndroom. Dat ik nog in staat ben om mijn werkzaamheden uit te voeren heeft vooral te maken met het feit dat ik de gelegenheid heb om me gedurende de werkdag regelmatig af te zonderen in een rustige omgeving. Het gaat nu langzaamaan iets beter, maar ik ben nog lang niet de 'oude'. Ik wens je alle mogelijke sterkte, kracht en wijsheid om dit een plekje te kunnen geven.
Liefs, Rita.
Laatst bewerkt: 20/02/2018 - 16:13
Reageren
Wat zal dit een teleurstelling geweest zijn maar niets is voor niets......Na kanker, chemo en alles wat daar bij hoort moeten we
vaak weer opnieuw onze grenzen leren ontdekken, iets wat voorheen vanzelfsprekend is blijkt ineens niet meer zo vanzelf-
sprekend te zijn en daar kom je alleen maar achter als je bepaalde dingen uitprobeert. Ik beschouw het maar als een soort
leerschool waarin je ontdekt wat wel of niet (meer) bij je past. En met jouw enthousiasme komt er vast iets op je pad, misschien
anders dan wat je voorheen deed maar mogelijk maakt het je dan ook des te gelukkiger. Go for it girl!!
Liefs kiki 
Laatst bewerkt: 20/02/2018 - 19:30
Reageren
Ha Kiki en Rita, bedankt voor jullie support!!! Het rotte is, ook al weet je theoretisch dat het niet zo is, je je toch een mislukking voelt. Gelukkig zakt dat gevoel al weer en er komen vast weer nieuwe kansen, en als die niet komen is het ook goed! Beter soms een beetje verveling dan steeds die ontzettende stress!
Laatst bewerkt: 20/02/2018 - 19:54
Reageren
Hoi Mieke, wat rot. Zo je stinkende best doen en niks lukt. Misschien lukt dat ooit weer, wie weet. Je overhaasten werkt niet, niks kunnen frustreert. Het is ook wel een ontzettende domper op je werkvreugd. Fijn dat de rest gelukkig wel goed gaat. Liefs, Joke en Tom.
Laatst bewerkt: 20/02/2018 - 21:09
Reageren
Lieve Mieke, Ik herken mijzelf in jouw verhaal. Ik heb die tijd ook meegemaakt. Je komt in een soort rouwproces want je verliest een stuk identiteit. Wie je was vóór de chemo en wie je nu bent ná de chemo. Die proces is niet makkelijk. Je verliest een stuk maar krijgt er ook iets voor terug. Ik heb bijvoorbeeld ontdekt dat ik gek ben op haken. Ik heb al heel wat gemaakt en mensen blij gemaakt met persoonlijke cadeautjes. Probeer iets te zoeken waar jij goed in bent en leg je daarop toe. Wellicht sta je op een punt in je leven waarop je je af moet vragen: "Ga ik links of ga ik rechts". Richt je op wat je wel kunt en je zult misschien versteld staan wat je zult ontdekken. Je bent een moedige vrouw met een sterke overlevingsdrang. Je hebt tegenslagen overwonnen dus dit ga je ook redden. Heel veel succes met ontdekken. Het gaat je vast lukken.
Laatst bewerkt: 27/02/2018 - 11:19
Reageren