23 augustus: leven met een V.A.C. pomp

23 augustus 2014:
Gisteren uiteindelijk toch geopereerd. De inmiddels harde bowlingbal tussen oksel en borst heet met een mooie zin in het ziekenhuisverslag: complicatie naar okselkliertoilet door een persisterend bloederig seroom.
Ik zag er zelf ontzettend tegenop om met een open wond te lopen en had geen flauw idee hoe die V.A.C. pomp ging werken. Ook de tweede narcose binnen korte tijd was spannend.

Donderdag heeft de chirurg het V.A.C.-systeem uitgelegd en meteen doorgegeven dat ze nog een standsbiopt ging doen van de linkerborst die vol met oedeem zit.
De anesthesist verzekerde me dat ik dezelfde cocktail zou krijgen als een paar weken geleden.
Alles was in orde, alleen mijn bloeddruk was erg laag.

De operatie viel 100% mee. Om 6 uur was ik al onderweg naar het ziekenhuis en om 7.10 werd ik naar de OK gereden. De pre-medicatie werkte nog niet , dus het werd een gezellig ritje.
De verpleegkundige bleek de vrouw van een oude collega van mijn man te zijn en iedereen onderweg was in voor een vrolijk praatje. De eerste keer was alles wazig, maar nu was ik gewoon helder tot ik rustig in slaap viel.

Ik geloof dat ik om 16.00 uur pas echt bij kwam. Voor die tijd is de V.A.C.- pomp aangebracht en is mijn man nog op visite geweest. Met een super vrolijke lachzak knuffel in de vorm van Minnie Mouse.
Ik kan me niet veel herinneren van hun bezoekjes.

De V.A.C.-pomp is volgens mij de beste uitvinding tot nu toe. Het werkt zoals een drain, alleen er zit een spons in de wond en alles is helemaal dichtgeplakt. Je merkt alleen aan de tas met accu, het geluid en de slang tussen de pomp en de oksel dat er iets zit. De accu doet het 14 uur , dus ik kan gewoon alles doen, zelfs met de auto boodschappen doen. Het slaap best goed en met de medicatie nauwelijks pijn. Echt te gek ! Ook van de narcose heb ik totaal geen last gehad.
Mijn bloeddruk is wel nog laag (100/50) , maar ik heb er geen last van.

Inmiddels ben ik weer lekker thuis en de kids zijn nog bij mijn ouders en zusje. Zij hebben een weekendje lekkere verwennerij en genieten voor de school weer begint.
Ik geniet van de rust met mijn man en we hebben samen boodschappen gedaan en opgeruimd.
Mijn vriendin is nog komen helpen met poetsen en de onder verdieping blinkt weer. Morgen is de bovenverdieping aan de beurt voor de kids thuis komen.

Nu lekker koken en eten met z'n tweetjes. Mijn bedje beneden is opgemaakt, dus dat wordt een gezellig avondje chillen voor de tv. Even geen Nick-toons of Disney-XD. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik de boefjes toch wel mis.

De volgende missie is het bezoekje aan A. van Leeuwenhoek ziekenhuis in Amsterdam op 9 september voor de second opinion. Reuze benieuwd wat ik daar te horen krijg.

En als het lukt wil ik in de herfstvakantie naar Spanje met een artiestenreis, waar Nick Gillissen mee gaat. Hopelijk gaat dit met V.A.C.-pomp en chemo, maar als het niet lukt gaan mijn man en kids zonder mij. Een mannenvakantie zullen we maar zeggen. Zij hebben er zin in.
En ik heb best geduld om te wachten als ik nu niet mee kan. Ik ga er van uit dat er nog kansen genoeg gaan komen.

Always staying positive !!!!