30 oktober 2015: Deze strijd valt niet te winnen

Inmiddels zijn er weer een paar heftige maanden voorbij gevlogen. De revalidatie bij Adelante is klaar. Helaas, want ik heb genoten van het zwemmen, sporten en de contacten met lotgenoten.Het leek mij goed om het sporten door te zetten en ben weer begonnen bij Ben Wijkel, mijn fysiotherapeut voor ik ziek werd. Eerst zwemmen en sporten, maar door de slechte conditie van mijn spieren / botten en gewrichten nu twee keer per week zwemmen. Maar door kalk in de pees van de bovenarm/schouder kan ik het trapje van het zwembad niet opkomen. Dus rusten en daar weer therapie voor en hopelijk snel weer zwemmen. (volgens de artsen kan dat weer weken of maanden duren, maar dat geloof ik eigenwijs weer niet.)

Een half jaar geleden kreeg ik mijn eerste aangemeten corset van Lymfecomfort en een paar weken geleden kreeg ik weer een nieuwe. Ik kan het iedereen aanraden die lymfedrainage heeft. Mijn maat is inmiddels 105 H , ik zou niet weten waar die te koop is. En als je een passende bh vindt is het een peperduur oma model (jakkie) Nu heb ik een perfect passende, stoere zwarte met rits van voor en kado van de verzekering.

Bij zo'n gothic corset hoort natuurlijk een gothic look. Gewoon omdat het kan een tattoo laten zetten op mijn onderarm (thx Bob) en een blauwe pluk in mijn haren (nu al weer op schouderlengte).

De eerste check-up heb ik inmiddels gehad. De MRI-scan laten maken was zinloos, heb ik ook niet meer geprobeerd. Gewoon weer een mammografie, maar dan heel voorzichtig. Radioloog blij dat er niks te zien was. Nee, vorig jaar was er ook niks te zien. De primaire tumor hebben ze nooit gevonden, dus ik spring geen gat in de lucht bij zo'n uitslag. Hadden ze maar eens wat gezien, dan wist ik waar die uitzaaiingen vandaan zijn gekomen.

Na de zoveelste ontsteking in mijn gewichten, waarbij ik huilend van de pijn in de gang stond, is bij mij het roer omgeslagen. In deze strijd is geen winnaar. De middelen waarmee ik de kanker de baas probeer te blijven zijn helaas bijna erger dan de kanker zelf. In een sneltreintempo verlies ik mijzelf lichamelijk. Mijn borst is inmiddels niet meer het probleem. Mijn botten, spieren, gewrichten wel, soms voel ik me 70 terwijl ik in mijn hoofd 40 blijf. Erg frustrerend. Gestopt met de Tamoxifen, na 2 weken toch maar met spoed naar de oncoloog, begonnen met een andere aromastaseremmer Exemestaan. Binnenkort weer voor een second opinion of ik die pillen wel 7 jaar moet nemen. Wel nog aan de CBD-olie, wat steeds meer positief in de media komt.

Het leven gaat toch door, ondanks de mankementen. Ik moet meer keuzes maken, omdat ik niet meer zoveel kan. Wel jammer, want er zijn zoveel leuke dingen te beleven. Vooral in de muziek met de radiozender en in de voorbereiding voor R2R-fest 2016.Even vergeten dat ik lang niet meer heb kunnen bloggen. R2R-fest 2015 was echt geweldig. We hebben ontzettend veel hulp gehad en veel vrienden erbij gekregen. De bands waren geweldig. Helaas heb ik een gedeelte moeten missen, omdat ik als verassing onverwachts een luchtballon in werd getilt. Maar ook dat was weer een hele belevenis.

We hebben super relaxte vrienden leren kennen. Ze hebben een kroeg in de buurt overgenomen met dezelfde ideeën als radio2rock. Na wat overleg worden zij 20 november de nieuwe eigenaren van radio2rock. Ik kan dus gewoon doorgaan met het radiowerk, maar de taken worden meer verdeeld. Er staat dus nog een overname feestje met mijn favoriete band uit België Tortuga Boulevard op de planning in A Genne Komm , Eygelshoven.

En ik heb een superavond in Keulen gehad, waar ik Ugly Kid Joe mocht interviewen met aansluitend een accoustisch concert in de Rock-Pit. En Uli Jon Roth vroeg nog naar me. En ik heb op Rebelrock in België Valkyre ontmoet en kunnen boeken voor R2R-fest 2016. En ik heb Rebelstar ontmoet in de nieuwe Nor. .....en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.Is het toch nog een leuke blog geworden.