31 MEI 2023: tijd rekken om afscheid te nemen

De laatste 2 maanden zijn voorbij gevlogen. Er is zoveel gebeurd sinds de hartoperatie, dat ik het schrijven van deze blog steeds uitstelde.

Maar het wordt tijd om iedereen die mee leeft, mee helpt en mee bidt op de hoogte te stellen.

De hartoperatie verliep niet zoals verwacht. Toen ik wakker werd, zag ik dat er 4 uur voorbij gegaan was. Tijdens de operatie kwamen ze een klomp met uitzaaiingen van de borstkanker borstkanker en dood weefsel tegen. Dit en de 5 liter vocht had makkelijk fataal kunnen zijn. Maar God heeft een ander plan, dus ik ben er nog.

Het vocht wat zich in het hartzakje verzameld, loopt via het venster wat ze hebben gemaakt naar mijn linker long. Daar is meer ruimte, dus minder acuut gevaar.

Ik mocht naar huis, bed in de woonkamer en kon genieten van mijn gezin en hun kookkunsten.

Een week later toch terug naar het ziekenhuis. Na onderzoeken en medicijnen kon ik weer naar huis.

Vanaf die tijd ga ik op en neer voor de behandelingen en probeer zoveel mogelijk te genieten met het gezin. Als ik me goed voel dan kan ik naar buiten in de rolstoel. 

19 april kreeg ik van de oncoloog te horen dat ik de dag erna meteen met de chemotherapie moest beginnen. Zonder behandeling zou ik nog maar een paar weken leven. Met behandelingen konden ze het proberen te rekken naar een paar maanden. Deze informatie kwam voor mij totaal onverwachts.

Een paar weken vond ik te kort om afscheid te nemen, dus ik ben gestart met de chemo en inmiddels ook biologische therapie. De oncoloog wil wekelijks chemo geven om tijd te rekken totdat mijn lichaam het opgeeft.

Vanwege de situatie heeft mijn hele familie meteen een reis geboekt naar Spanje. Ik had mijn ouders , broer en zusje niet meer gezien sinds we in Spanje wonen. Ook mijn zus (van de warrior tattoo) en schoonbroer zijn gekomen. Het was een heel bijzondere week.

Emotioneel is het moeilijk om afscheid te nemen van mijn man en kinderen. We zijn bezig met muziek opnemen en de uitvaart te regelen. En tegelijkertijd proberen te vechten voor wat extra tijd voelt als een rollercoaster.

Het mooie is dat we zeker weten dat het afscheid tijdelijk is en dat we erop vertrouwen dat God een plan heeft en deze situatie gebruikt. We hebben zoveel mooie contacten en gesprekken met mensen om ons heen. 

Over de hele wereld zijn mensen aan het bidden voor ons. We voelen ons hierdoor erg sterk.

Na een turbulent leven beginnen we meer en meer rust te krijgen, voelen ons hecht als gezin en is ons oog gericht op Jezus. Dit geeft ons eenheid, liefde en kracht. 

Ik verheug me op de eeuwigheid met een gezond lichaam, geen pijn en geen verdriet. En tot die tijd geniet ik van elke dag die ik nog samen met mijn gezin mag genieten.