Vrijdag 13 juni: de Time-Timer loopt door.....
Vrijdag 13 juni:
De Time-Timer loopt door, om maar in de stijl van mijn 2 lieve, slimme, autistische kanjers te praten. Er moet nog zo veel geregeld worden om hier de vaste structuur te laten doorlopen.
Op elke kamerdeur komt een nieuw bord met picto's, op de wasmandjes moeten nog picto's en er moeten prullenbakjes met picto komen. Er moet een nieuw poetsschema worden uitgeprint, en het liefste foto's van alle begeleiders en hulp die straks rondloopt voor op het dagschema.
Ondertussen zijn we nog steeds het huis aan het reorganiseren en opruimen. Elke middag moet ik even gaan liggen en 's nachts kan ik niet goed slapen, omdat er nog zo veel moet gebeuren.
We hebben vandaag een gesprek met de huisarts over wat ons te wachten staat en wat we nog kunnen regelen. Duidelijk is in ieder geval dat we extra hulp nodig hebben. De kinderen hebben vaak 1 op 1 begeleiding nodig, ik moet straks verzorgd worden en het huishouden , papieren , de radiozender. Dat kan mijn man niet allemaal alleen. Misschien wel voor even , maar zeker niet een heel jaar of langer.
Er komt veel op ons af, maar we gaan er voor. Nog 5 dagen over...maar eerst het weekend genieten.
Zaterdag 14 juni:
Papa heeft een dagje spelen ingepland met mijn jongste zoon. Na de voetbalwedstrijd samen te hebben gekeken is de voetbalkoorts toegeslagen hier in huis. Vandaag krijgt de jongste voetbaltraining van papa. Hij wil net als zijn vader vroeger ook wel keeper worden. Met de nodige pauzes wordt het een super dag wat eindigt met een gezellig spelletje op de WII met papa (mama kan daar toch niks van) en 's nachts wil hij ook bij papa slapen.
Met de mannen komt het wel goed geloof ik.
Zondag 15 juni:
Heerlijk buiten spelen en in de tuin zitten. Alleen 1 probleem: onze kinderachtige buren gooien roet in het eten. Tijdens het spelen gisteren met de frisbee belandde de frisbee in hun tuin. En zoals we al dachten: toen een meisje uit de straat er aan de deur ging zeiden ze doodleuk dat onze zoon hem niet terug kreeg. Tja..vorige zomer hebben ze zo een hele verzameling ballen vastgehouden en over de schutting gegooid toen de winter begon.
Dit soort gein kan er nu net niet bij. Mijn oudste zoon is weer helemaal uit zijn huisje.
We verzinnen een grapje: als we speelgoed niet terug krijgen, dan gooien we alle speelgoed wat kapot is wel bij hun in de tuin.
Nog net op tijd met veel overredingskracht kunnen we hem tegen houden om de puin die hij al op een stapel had verzameld over de schutting te kiepen.
Tot overmaat van ramp begint na een vrije week morgen de school weer, waar hij ook al helemaal van in de stress raakt.
We besluiten dat hij onze lieve vriendin B.A.C.A. buddy die hij altijd mag bellen als hij stress heeft maar in te schakelen. Na dit gesprek en het goede idee om even de muziek van de radiozender vol open zetten is ons statement aangekomen.
Wij maken er gewoon een feestje van, de kinderen vinden het geweldig.
En een paar minuten later lopen de buurtkinderen weer gezellig te spelen met de frisbee.
's Avonds heb ik een heerlijke radio uitzending waar ik Sjilvend Rock(t) 2014 mag promoten. Ik krijg super leuke reacties van de bands die er spelen. We gaan het festival live uitzenden over 2 weken, ik kan er jammer genoeg zelf niet bij zijn.
Na de uitzending is het weer tijd voor de vaste routine voor een schooldag. Een berichtje in de klappers schrijven voor de leerkrachten, gymtassen inpakken, brood smeren, pakjes drinken erbij, kleding klaarleggen voor morgen, opruimen, afwas doen, was vouwen......poeh...hoe moet dat na donderdag?
De Time-Timer loopt door, om maar in de stijl van mijn 2 lieve, slimme, autistische kanjers te praten. Er moet nog zo veel geregeld worden om hier de vaste structuur te laten doorlopen.
Op elke kamerdeur komt een nieuw bord met picto's, op de wasmandjes moeten nog picto's en er moeten prullenbakjes met picto komen. Er moet een nieuw poetsschema worden uitgeprint, en het liefste foto's van alle begeleiders en hulp die straks rondloopt voor op het dagschema.
Ondertussen zijn we nog steeds het huis aan het reorganiseren en opruimen. Elke middag moet ik even gaan liggen en 's nachts kan ik niet goed slapen, omdat er nog zo veel moet gebeuren.
We hebben vandaag een gesprek met de huisarts over wat ons te wachten staat en wat we nog kunnen regelen. Duidelijk is in ieder geval dat we extra hulp nodig hebben. De kinderen hebben vaak 1 op 1 begeleiding nodig, ik moet straks verzorgd worden en het huishouden , papieren , de radiozender. Dat kan mijn man niet allemaal alleen. Misschien wel voor even , maar zeker niet een heel jaar of langer.
Er komt veel op ons af, maar we gaan er voor. Nog 5 dagen over...maar eerst het weekend genieten.
Zaterdag 14 juni:
Papa heeft een dagje spelen ingepland met mijn jongste zoon. Na de voetbalwedstrijd samen te hebben gekeken is de voetbalkoorts toegeslagen hier in huis. Vandaag krijgt de jongste voetbaltraining van papa. Hij wil net als zijn vader vroeger ook wel keeper worden. Met de nodige pauzes wordt het een super dag wat eindigt met een gezellig spelletje op de WII met papa (mama kan daar toch niks van) en 's nachts wil hij ook bij papa slapen.
Met de mannen komt het wel goed geloof ik.
Zondag 15 juni:
Heerlijk buiten spelen en in de tuin zitten. Alleen 1 probleem: onze kinderachtige buren gooien roet in het eten. Tijdens het spelen gisteren met de frisbee belandde de frisbee in hun tuin. En zoals we al dachten: toen een meisje uit de straat er aan de deur ging zeiden ze doodleuk dat onze zoon hem niet terug kreeg. Tja..vorige zomer hebben ze zo een hele verzameling ballen vastgehouden en over de schutting gegooid toen de winter begon.
Dit soort gein kan er nu net niet bij. Mijn oudste zoon is weer helemaal uit zijn huisje.
We verzinnen een grapje: als we speelgoed niet terug krijgen, dan gooien we alle speelgoed wat kapot is wel bij hun in de tuin.
Nog net op tijd met veel overredingskracht kunnen we hem tegen houden om de puin die hij al op een stapel had verzameld over de schutting te kiepen.
Tot overmaat van ramp begint na een vrije week morgen de school weer, waar hij ook al helemaal van in de stress raakt.
We besluiten dat hij onze lieve vriendin B.A.C.A. buddy die hij altijd mag bellen als hij stress heeft maar in te schakelen. Na dit gesprek en het goede idee om even de muziek van de radiozender vol open zetten is ons statement aangekomen.
Wij maken er gewoon een feestje van, de kinderen vinden het geweldig.
En een paar minuten later lopen de buurtkinderen weer gezellig te spelen met de frisbee.
's Avonds heb ik een heerlijke radio uitzending waar ik Sjilvend Rock(t) 2014 mag promoten. Ik krijg super leuke reacties van de bands die er spelen. We gaan het festival live uitzenden over 2 weken, ik kan er jammer genoeg zelf niet bij zijn.
Na de uitzending is het weer tijd voor de vaste routine voor een schooldag. Een berichtje in de klappers schrijven voor de leerkrachten, gymtassen inpakken, brood smeren, pakjes drinken erbij, kleding klaarleggen voor morgen, opruimen, afwas doen, was vouwen......poeh...hoe moet dat na donderdag?