Vrijdag 4 juli: metamorfose met verrassend resultaat
vrijdag 4 juli:
mijn lymfen liggen te slapen denk ik. De wekker zetten helpt niet, dus doe ik trouw mijn oefeningen, leg mijn arm hoog met slapen, en wissel aktieve momenten af met uitrusten. Alle zware dingen doet mijn man op het moment. De was , de afwas, stofzuigen, koken. Vooral dat koken van mijn man, de chef-kok hier in huis, bevalt me prima.
Inmiddels is de thuiszorg weer opgestart om goed in de gaten te houden of ik geen ontsteking krijg. Mijn linkerborst is inmiddels 2 maten groter. Ik moet een compressie-bh aanschaffen.
De ziekenfonds vergoed dat alleen bij een amputatie, zegt de telefoniste van de klantenservice. Dus een pruik krijg ik wel vergoed en dit niet. Ze kunnen me wel een gratis boek over kanker toesturen. Maar dat was mijn vraag niet.
De compressie bh heb ik toch maar aangeschaft en maandag wordt ik terug gebeld door een deskundige van de CZ.
Zaterdag 5 juli:
Heerlijk gegeten met zijn allen. Voetbalwedstrijd gekeken tot midden in de nacht. Spannende wedstrijd, Nederland mag door naar de halve finales.
Slapen 's nachts gaat nog steeds niet. Mijn linker borst en arm zijn loodzwaar en zonder drukte om me heen heb ik weinig afleiding. Als ik stil lig wordt dit behoorlijk irritant. Daarbij geeft de nacht mij de rust om na te denken over wat er komen gaat.
Zondag 6 juli:
Wandelen met de kids op de Brunssummerhei. Het is heerlijk om even buiten te zijn. We lopen van de parkeerplaats tot aan de hei. Mijn energie is op en gelukkig willen de kids wel terug, want op de terugweg staat een speeltuintje met schommels.
Ik moet nodig wat aan mijn conditie doen.
Mijn man was al enthousiast begonnen met het aanpassen van de eetgewoontes van de kids nu hij kookt. Geen overbodige luxe voor mij om hieraan mee te doen.
Maandag 7 juli:
Telefoon gehad van CZ. Echt een toffe contact persoon. Ze gaat regelen dat ik zittend ziekenvervoer krijg. En hoe ik de compressie bh vergoed kan.krijgen. Vandaag een afspraak bij de kapper. Vanaf het begin had ik besloten dat mijn haar eraf moet voor de chemo. Een kort kapsel na 33 jaar lang haar. Na veel modellen bekijken besluit ik dat de kapster, een vriendin van ons, maar gewoon haar gang moet gaan.
Na overleg besloten dat het een mowhawk wordt en aan de hand van het resultaat pas besluiten of er geverfd gaat worden.
Vlecht eraf, tondeuse erover en het resultaat is verbluffend. Verven is onnodig. Het kleureffect van zwart, rood en grijs bij dit kapsel ziet er zo leuk uit, dat ik me afvraag waarom ik dit niet eerder gedaan heb.
Thuis ga ik mijn wenkbrauwen stylen en zorg voor een leuke foto. Hopelijk kan ik nog even genieten van het nieuwe kapsel.
Nog een paar dagen en dan begint de chemo. Spannend !
mijn lymfen liggen te slapen denk ik. De wekker zetten helpt niet, dus doe ik trouw mijn oefeningen, leg mijn arm hoog met slapen, en wissel aktieve momenten af met uitrusten. Alle zware dingen doet mijn man op het moment. De was , de afwas, stofzuigen, koken. Vooral dat koken van mijn man, de chef-kok hier in huis, bevalt me prima.
Inmiddels is de thuiszorg weer opgestart om goed in de gaten te houden of ik geen ontsteking krijg. Mijn linkerborst is inmiddels 2 maten groter. Ik moet een compressie-bh aanschaffen.
De ziekenfonds vergoed dat alleen bij een amputatie, zegt de telefoniste van de klantenservice. Dus een pruik krijg ik wel vergoed en dit niet. Ze kunnen me wel een gratis boek over kanker toesturen. Maar dat was mijn vraag niet.
De compressie bh heb ik toch maar aangeschaft en maandag wordt ik terug gebeld door een deskundige van de CZ.
Zaterdag 5 juli:
Heerlijk gegeten met zijn allen. Voetbalwedstrijd gekeken tot midden in de nacht. Spannende wedstrijd, Nederland mag door naar de halve finales.
Slapen 's nachts gaat nog steeds niet. Mijn linker borst en arm zijn loodzwaar en zonder drukte om me heen heb ik weinig afleiding. Als ik stil lig wordt dit behoorlijk irritant. Daarbij geeft de nacht mij de rust om na te denken over wat er komen gaat.
Zondag 6 juli:
Wandelen met de kids op de Brunssummerhei. Het is heerlijk om even buiten te zijn. We lopen van de parkeerplaats tot aan de hei. Mijn energie is op en gelukkig willen de kids wel terug, want op de terugweg staat een speeltuintje met schommels.
Ik moet nodig wat aan mijn conditie doen.
Mijn man was al enthousiast begonnen met het aanpassen van de eetgewoontes van de kids nu hij kookt. Geen overbodige luxe voor mij om hieraan mee te doen.
Maandag 7 juli:
Telefoon gehad van CZ. Echt een toffe contact persoon. Ze gaat regelen dat ik zittend ziekenvervoer krijg. En hoe ik de compressie bh vergoed kan.krijgen. Vandaag een afspraak bij de kapper. Vanaf het begin had ik besloten dat mijn haar eraf moet voor de chemo. Een kort kapsel na 33 jaar lang haar. Na veel modellen bekijken besluit ik dat de kapster, een vriendin van ons, maar gewoon haar gang moet gaan.
Na overleg besloten dat het een mowhawk wordt en aan de hand van het resultaat pas besluiten of er geverfd gaat worden.
Vlecht eraf, tondeuse erover en het resultaat is verbluffend. Verven is onnodig. Het kleureffect van zwart, rood en grijs bij dit kapsel ziet er zo leuk uit, dat ik me afvraag waarom ik dit niet eerder gedaan heb.
Thuis ga ik mijn wenkbrauwen stylen en zorg voor een leuke foto. Hopelijk kan ik nog even genieten van het nieuwe kapsel.
Nog een paar dagen en dan begint de chemo. Spannend !