Zondag 8 juni: Ik geniet, maar begin te merken dat ik ziek ben.

Zondag 8 juni:
Heerlijk met het hele gezin erop uit. Vandaag een picknick met mijn ouders, georganiseerd door de kerk. Fijn om veel oude vrienden nog even te ontmoeten.
De kids mogen 3 dagen bij mijn ouders logeren. Ik ben erg blij met mijn ouders, ze zijn er wanneer ik ze het hardste nodig heb. Over de kinderen hoef ik me geen zorgen te maken, ze vinden het allemaal geweldig. In hun tuin staat een zwembadje en trampoline en ze gaan morgen naar de kermis.
Ik zit morgen op pinkpop en verheug me op een leuke dag.

Maandag 9 juni:
Yes, vandaag naar Pinkpop. Super mooi weer, lekkere muziek en lieve vrienden om me heen.
's Middags begin ik last te krijgen van vermoeidheid. Het liefst zou ik even in bed gaan liggen.
Ik hou het toch vol, want Metallica komt als laatste.

Vlak voor het optreden begint het te stormen, regenen, onweren en koelt het ineens af. Er is code rood afgegeven en het festival is stilgelegd. Door de adrenaline ben ik meteen weer fit.
Het duurt langer dan een uur, maar iedereen is veilig en Metallica gaat beginnen. De show is super.
Toch hou ik het niet de volle 2 uur vol. Jammer wel, maar ik blijf tot de helft. We moeten nog een half uur lopen naar de auto en voor we buiten zijn in de drukte heb ik nog 3 nummers kunnen zien.
De sfeer onder de bezoekers is geweldig.

Ik ben blij als ik thuis ben, neem een warme douche en koffie en voel me helemaal brak. We kijken nog wat beelden van de storm op tv. Heftig !!

Dinsdag 10 juni:
Vandaag de MRI laten maken. Ondanks de contrastvloeistof en het lawaai een half uur lang kan ik prima ontspannen. Ik ben zo moe dat ik door het lawaai heen even een dutje kan doen.
Thuis ga ik toch even liggen.

Ik realiseer me dat dit mijn laatste grote festival was. Begin aan mijn energie en hele lijf te merken dat dit er echt niet meer in zit.
Toch ben ik blij dat ik nog naar Pinkpop ben geweest. Een super herinnering. En volgend jaar kijk ik gewoon op tv mee.