Op hoop van zegen!

Vandaag voor de 2e maal onder het mes. Ben best nerveus voor wat mij nu weer te wachten staat. Mijn dochter brengt mij weg, ben zo blij dat ze bij mij is. Iedereen wilde mij weg brengen maar ik heb het liefst dat mijn lievie bij mij is. Ik heb vanmorgen maar 1 kop koffie gedronken, dan heb ik hopelijk minder retentie na de operatie. Ik wil echt geen katheter!! Voor de operatie nog even goed uitplassen, ik pers de laatste druppels eruit! Ik moet om half 10 in het ZH zijn , om 12 uur staat de operatie gepland. Ik ga nu gelijk onder het mes hoef verders niets te laten doen. Eenmaal aangekomen in het ZH kleed ik mij om en doe mijn operatiehemd aan en ga in bed liggen. Er worden nog wat gegevens op geschreven en de vpk doet de co. Ik heb 38.5, ik zeg dat kan niet ik voel mij prima en heb nergens last van. De vpk gaat overleggen met de anesthesist of de operatie wel door kan gaan. In de tussentijd kijk ik bij mijn dochter hoe haar T. is, ook zij heeft koorts. Ik pak een andere temperatuur meter en mijn T. Is goed, niets aan de hand. Het gebeurt zo vaak dat tempetatuurmeters verkeerde metingen aangeven en geijkt moeten worden. Ik heb het zelf ook wel eens gehad, al mijn patiënten hadden koorts tot ik bij mij zelf keek en ook ik temp had. Volgens de vpk kwam het omdat we in het zonnetje zaten, het zal wel!. Ik kreeg een infuus aangeprikt. Gelukkig ging de operatie gewoon door. De plastisch chirurg kwam nog even langs om mij af te tekenen onder mijn arm en rug. Ze luisterde met een Doppler voor een goed bloedvat en tekende deze plek ook af. Ik zei mijn dochter gedag en ging de operatiezaal met bed en al naar binnen. Iedereen stond al te wachten en ik moest vertellen wat het doel was van deze operatie. Of ik nog iets toe te voegen had, nee hoor begin maar zei ik dan is het zo snel mogelijk achter de rug! Bloeddrukmanchet kreeg ik om mijn arm . De anesthesist spoot de verdoving in, ik kreeg een kapje op en weg was ik.