Op naar de chirurg

Zo nu is het definitief, ik ga onder het mes! Ik kom binnen bij de chirurg en hij zegt glimlachend" Zo wij gaan dus de borst uitpellen". Ik zeg ik dacht het niet, het is een borstbesparende O.K. !!! waarop hij schrikt en snel in het dossier duikt en zegt sorry. Ik dacht een beetje arts bekijkt toch eerst het dossier alvorens hij kennismaakt met de patiënt. Ergens begrijp ik het wel... en ook weer niet, er staan 10 minuten voor 1 patiënt, in deze tijd moet de chirurg/ specialist je dossier gelezen hebben, de patiënt aangehoord, onderzocht en aansluitend ook weer gerapporteerd hebben. Dat kan ook niet minister Schippers!!!!! er is geen enkele aandacht voor de patiënt, ook al zou de specialist dit nog zo graag willen!! De chirurg legt uit wat hij gaat doen en wat ik kan verwachten. Hij geeft aan dat veel vrouwen dezelfde dag nog naar huis gaan. We wachten af.... op de dag van de operatie moet ik eerst naar de radioloog om onder rontgenlokalisatie de draad in mijn borst te laten plaatsen en op de marker te bevestigen. Een dag voor de O.K.moet ik nog langs de nucliaire waar ik een radioactief stofje ingespoten krijg krijg zodat de lymfeklieren goed te zien zijn. De schildwachtklier word tijdends de ok verwijderd voor eventuele uitzaaiingen. Tijdens de OK ziet de chirurg waar hij moet snijden, aansluitend gaat alles naar de P.A. voor onderzoek. Ik vraag of de plastisch chirurg er al bij gevraagd is, hij vraagt waarom. Waarop ik zeg ik heb geen dubbel DD, en de kans dat er een flinke deuk ontstaat is groot. Ik wil graag dat er gelijk een reconstructie van de borst gaat plaatsvinden. Dat is goed zegt hij. We lopen samen naar de medisch secretaresse zodat zij de afspraken vast kan gaan zetten. Vervolgens belt zij met plastisch chirurgie en zegt tegen de verpleegkundige" Ik heb hier een patiënt en die wil door de plastisch chirurg gehecht worden". Ik ben verbaast!! Ze hangt op, ik zeg tegen haar denk je nou echt dat het om het hechten gaat? Denk je niet dat het om het esthetisch gezicht gaat? Het is allemaal al erg genoeg en ik moet er de rest van mijn leven nog tegen aan kijken. Ik wil dat het gelijk mooi is. Ze kijkt mij aan maar zegt niets. Hoezo gehospitaliseerd....ik bedoel maar!!! Je moet er zelf weer om vragen, doe je dat niet dan heb je een deuk waar je iedere dag tegen aan moet kijken. Of later weer een reconstructie bij de plastisch chirurg terwijl het ook in een keer kan. Wanneer je borst weer mooi is genees je psychisch ook veel sneller!! Als laatste nog naar de anesthesist om een akkoord te krijgen voor de operatie. Ook dat is voor elkaar!