Wakker worden mw.......

Ik hoor wat in de verte en doe mijn ogen open, besef al vrij snel waar ik ben en wat er gebeurd is. Ik ben op de verkoever. De verpleegkundige die mij wakker heeft gemaakt zegt" Het is allemaal goed gegaan hoor". Ik kijk onder mijn operatiehemd en zie dat mijn borst er nog zit en er ook nog hetzelfde uitziet. Ik zie 2 plakkertjes en ik denk is dat alles, heb ik mij daar zo druk ingemaakt !! Dat valt mee... ik vraag hoe laat het is, het is 3 1/2 uur nadat ik de operatiekamer ingereden werdt. Zijn ze 3 uur bezig geweest?? Dat is maf zeg, ik ben 3 uur kwijt waar ik totaal geen weet van heb van wat er allemaal met mij gebeurd is. Vreemde gewaarwording wat ik nog nooit meegemaakt heb. De vpk doet de co, alles is goed. Ik mag wat drinken en gooi er meteen 2 glazen water in, ik heb dorst. Ze gaat mij bladderen (met een apparaat de blaas scannen hoeveel urine er inzit). Ik zeg ik moet heel nodig plassen, dat voel ik dus mijn blaas zal wel vol zitten. Inderdaad 650 cc retentie, een aardige volle blaas. Ik moet op de steek van haar maar geef al aan dat ik dat echt niet kan. Probeer het maar zegt ze, nou ik heb het geprobeerd...ben me een tijd aan het persen geweest, en het resultaat: geen druppel. Ik zeg ik wil absoluut niet dat je mij gaat katheteriseren, maar ik snap dat het protocol is dan doe ik het zelf wel. Geef mij dan maar de spullen, maar ik weet zeker dat als ik straks mijn bed uit kan ik echt wel kan plassen. Ik heb geen zin in ook nog een urineweginfectie, dat loop je vaak van een katheter op. De vpk zegt ik schrijf wel op dat je een retentie van 300 cc hebt maar dan moet je wel je mond houden. Ik blij ☺☺..en ze brengen mij naar de afdeling. Mijn dochter zit al op mij te wachten. Ik drink nog wat en voor ik het weet word mijn infuus eruit gehaald. Een oudere zuster die van wanten weet maar niet aangaf wat ze ging doen. Ze doet er een plakker op en loopt weg, bloed loopt er langs. Ik zeg tegen mijn dochter geef even een verbandje uit een laadje. Mijn dochter zegt doe normaal mam, dat moet de vpk toch doen, waarop ik zeg daar ga ik echt niet voor bellen!! Ik heb geen pijn en voel mij goed. Ik voel dat ik moet plassen en ga op mijn bed zitten, ik ben wat dizzy en vraag of mijn dochter even wil meelopen. Het lopen gaat goed en ik gooi er een enorme plas uit, zo dat is een opluchting pfff. Eenmaal weer terug op mijn bed staat de plastisch chirurg met nog een chirurg en een vpk er om zijn verhaal te doen. Er was idd flink wat weefsel weggehaald, dus hij had het gat opgevuld met weefsel van de onderkant van de borst, als het ware verplaatst. De operatie was geslaagd. Een wat oudere vpk zegt je mag naar huis hoor, waarop ik zeg liever niet. Ze kijkt mij bevreemd aan alsof ze wil zeggen "stel je niet aan!!" Later belde de oncologische chirurg om mij de details te vertellen en dat het weefsel naar de PA gestuurd was. Hij zegt "Laten we onze vingers maar gekruisd houden". Jezus... daar heb ik even niet aan gedacht, het kan dus ook nog zijn dat er nog ca cellen te zien zijn in de snijranden, dat er dus te weinig is weggesneden!! Meestal gaat het goed hoor zegt hij...... De volgende morgen mag ik naar huis. Ik heb slecht geslapen maar voel mij goed, ik heb geen pijn. Ik had de hele nacht heel zachtjes een muziekje opgehad van Moby met het nummer Porcelain (every night y die a littlle bit..hoe treffend) met een mp3 speler. Ik mag in de ochtend naar huis, ik voel mij goed en heb geen pijn. Ik moet de wond 3 dagen droog houden en mag daarna de swaluw-staartjes verwijderen. Best eng bij jezelf (ipv bij een ander..leerpuntje!!) Maar het gaat goed de wondjes zien er goed ui!! Een nieuwe dag....