Bewegen, omdat je lichaam het wil (ongelofelijk, maar waar)

De chemo had toch meer gedaan dan ik dacht. Vrijdag, bij het gesprek in Arnhem, had ik wat ze volgens mij een chemokop noemen. Niet op woorden kunnen komen, en een soort van mist in je hoofd, wel bewust van veel, maar niet alles 100% meekrijgen. 

Na het gesprek in Arnhem was ik dan ook op. Zelfs mijn fysio oefeningen (prefysio, om de conditie erin te houden) lukten niet en niet wezen wandelen. 

Zaterdagmorgen had ik een ervaring die ik nog niet zo vaak had gehad. Mijn lichaam riep om beweging. Dus maar naar het dorp gelopen voor boodschappen. Na 2 uur kwam ik thuis met een volle rugzak en een tas met licht spul. Ietsjes te enthousiast geweest, dus weer moe, maar wel voldaan. En een lekker visje op de markt gehad. De oefeningen lukten ook weer, al zijn de Borg scores (die bedoeld zijn om te zien hoeveel moeite iets kost) wel fors hoger. Zondag ook weer gelukt om de oefeningen te doen. En zelfs nog te wandelen tussen de storm en regen door. En de borg scores gaan alweer omlaag. 

Gisteren was mijn jongste zoon een dagje thuis. Samen met mijn vrouw hebben we met hem met krimpfolie allerlei vormpjes kunnen maken. En dat vond hij zo leuk dat de computertijd zelfs even werd vergeten!

Vanmiddag eerst een bestraling "ophalen" bij het Catharina ziekenhuis en dan later naar mijn werk, om bij de OR vergadering te zijn. Eens kijken hoe alles lukt vandaag.