Zondagmorgen

April 2022

Ik was vroeg wakker die zondagmorgen in april, aan het licht dat door de altijd openstaande slaapkamerdeur viel zag ik dat het zonnetje scheen, zelf slaap ik aan de westkant maar de deuren van de andere twee slaapkamers op het oosten staan ook altijd open dus was bij mij ook al vrij licht, waarom zou ik ze dicht doen ben toch alleen en ik hou er niet van om opgesloten te zitten, ook toen mijn vrouw nog leefde stond altijd alles open, ook een klepraampje, altijd open, bij sommige mensen is altijd alles potdicht, rolluiken naar beneden alles hermetisch afgesloten, die zitten zelfs overdag nog met de rolluiken neer en gordijnen dicht, maar goed dan maar vroeg uit bed ik denk dat ik maar eens een kilometer of 10 ga wandelen.

Ontbijt, bakje thee en een kop koffie, wandelschoenen aan en de toch nog frisse morgen ingestapt, honderd meter lopen en ik sta bovenop de dijk en kijk zo de polder in, in de verte de wieken van de molen die boven de perenboomgaard uitsteken een beetje naar rechts zie ik de boog van de brug over het Schelde-Rijnkanaal.

Het is toch wel een bijzonder mooie morgen met nog wat flarden grondmist nu heb ik er spijt van dat ik mijn camera niet heb meegenomen, maar die is vrij zwaar en om daar constant mee op je nek te lopen, als ik ga fietsen gaat hij mee in de fietstas.

Het is nog stil zo vroeg, nou ja vroeg het is net na achten das eigenlijk niet vroeg maar ja zondag dan is alles wat later behalve de natuur dan.

Na een paar kilometer lopen kom ik op een dijk waar veel meidoornstruiken staan, ze bloeien al volop zo half april dankzij het mooie en warme voorjaar. De geur van de bloesem is overheersend een fijne geur trouwens, ook mijn vrouw hield ervan een paar jaar geleden hebben we de auto gepakt de rolstoel ingeladen en een heen en weer tochtje over de dijk gemaakt, weet nog wel dat de wind verkeerd stond dus de verfijnde geur die ik nu ruik hadden we toen niet, zo af en toe een vleugje, toen ze in het verzorgingstehuis zat heb ik nog wel eens met de gedachte rondgelopen om een bosje af te knippen, helaas het is er niet van gekomen.

Na nog een half uur te hebben gelopen hoor ik geluid achter me en jawel zoals zo vaak op zondagmorgen komt daar een groep wielrenners aan, een club van wel een man of twintig druk pratend, Brabanders zo te horen dus die zijn al een tijdje op stap, hoewel zover is Noord-Brabant hier nou ook weer niet vandaan, het zal ook niet de laatste groep zijn die ik tegenkom.

Schiet me ineens te binnen dat vandaag Luik-Bastenaken-Luik is de Belgische Ardennen klassieker ik dacht de oudste wielerklassieker, La Doyenne voor de insiders.

Kom weer al aardig in de buurt van het dorp en ook de hondenbezitters komen uit hun hok om de hond uit te laten het zijn zo van die vaste rituelen, de hond hun behoefte laten doen weer om te draaien en weer gauw naar binnen, verder dan driehonderd meter lopen ze niet, in die eerste meters liggen dan de uitwerpselen meestal in de berm maar ook vaak op het asfalt, mijn vrouw ik noemden dat de strontzone, jammer maar praten tegen elkaar kan niet meer, nooit meer.

Het is zo’n beetje elf uur als ik naar binnen stap in een leeg huis, ik zet de tv maar aan, op de Vlaamse zender wordt LBL van begin tot het eind uitgezonden.