Klaas
Hoera! Klaas wordt vandaag 1 jaar! Gisteren is het gevierd! Hoe leuk is dat? Wat nog leuker is, afgelopen zaterdag hebben we nog even opgepast! Dolle pret! Door mijn frozen shoulder kan ik niet in mijn eentje oppassen maar gelukkig is Opa Nick er die de “zware” taken van mij overneem. Dan konden pappa en mamma de kiet even kuisen en in gereedheid brengen voor het grote feest zondag en wellicht nog samen even lunchen, niet onbelangrijk bij ouderschap, even samen, met z’n tweetjes!
Het begint altijd al met het feest der herkenning, zodra Klaas ons ziet, verschijnt er een hele blije bakkus! Hij is dol op Opa Nick, daar kun je veel lol mee hebben, dat had hij al snel door. Headbangen in de kinderstoel, Opa Nick doet mee. Op zijn buik op de grond, ik ook LOL, hebben we Klaas twee uur geëntertaind en geconcludeerd dat er uitbreiding nodig is van de speelgoedvoorraad. Gelukkig had ik nog een oude afstandsbediening; die heb ik (zonder batterijen) met de kookwas meegedraaid zodat alle smerigheid eraf was. Als een volleerde gamer, met twee duimpjes op de knoppen, ge-wel-dig!! De rode aan- en uitknop drukt hij heel parmantig in met een klein wijsvingertje. Inmiddels is ons huis in kerstsfeer gebracht en dikke pret met de carnavaleske “troep” met licht en geluid dat is natuurlijk dikke fun! We oefenen “Hoera” met twee armpjes in de lucht; super! Dat heeft hij op het kinderdagverblijf geleerd. En hij applaudisseert voor zichzelf! Als het hem lukt de dop op de stapeltoren te krijgen, klapt hij in zijn handjes, zo schattig! Elke week weer zien we dat hij weer meer kan! De vormenstoof heeft al heel was speelplezier opgeleverd; je kan er met je handjes in “herrie” maken met de blokjes, je kan ‘m omkeren, je kan er blokjes in doen, je kunt het bakje aan je mond zetten, en nu zijn we hem aan het leren dat de blokjes ook door de gaatjes in de deksel kunnen, oneindig zijn de mogelijkheden niet maar voorlopig doet ie nog prima dienst. Ook veel plezier met een doosje rozijntjes, die keer je om (op je speelkleed), en met de inmiddels goed ontwikkelde pincetgreep, propt hij zijn mondje vol. Jammie!
Toen werd het tijd voor de lunch. De eerste helft van de boterham met pindakaas, in blokjes, ging erin als koek; de tweede helft was echter veel minder interessant en werd bij voorkeur uitgesmeerd. Ik had er dik pindakaas opgedaan, dat doe ik de volgende keer anders 😉. Zijn gebruikelijke klieder-slap met mouwen lag thuis, dus uit voorzorg had ik een hydrofiel luier met girafjes om gebonden. Het bood weinig soelaas, maar goed. Zowel de kinderstoel, vloer en de hydrofiel luier zijn voorzien van pindakaas evenals zijn prachtige blonde lokken. Ergens tijdens de tweede helft van de boterham besloot ik dat het genoeg was. Daarna hebben we hem in zijn bedje gelegd. Klaas was moe en ging keurig met zijn mond open liggen; zijn tutje erin en we hebben hem niet meer gehoord.
Toen pappa en mamma hem kwamen halen lag hij nog uitgeteld; we hadden hem ook twee uur intensief geëntertaind 😊. Nadat hij uitgeslapen was en we hem uit zijn bedje haalden, kregen we weer een hele blije bakkus! Goud! Toen we beneden nog even napraatten en ik vertelde van “applaus voor jezelf”, klapte hij in zijn handjes, ze weten en horen al veel meer dan je bedenkt!
Klaas krijgt een houten keukentje en ik heb er een zwart schort en dito koksmuts bij gekocht. Op het schort heb ik zijn naam genaaid en een Nijntje, op de koksmuts een zelfde Nijntje. Beetje gepersonaliseerd cadeau van deze oma. Natuurlijk kon ik het niet laten en moest de bijpassende pannenset er ook bij. Van half werk hou ik niet, net als van je kleinkind schandalig verwennen, daar had ik altijd een mening over. Sinds ik kanker heb, is dat, enigszins, bijgesteld. Een beetje verwennen mag gewoon!
Genoten! Weer een dag met een gouden randje!