Controle bij plastisch chirurg tussen AFT 1 en 2
Vandaag bij plastisch chirurg geweest. Verteld dat het nog altijd heel wisselend gaat. Heb al een hele poos last van een trillend rechteronderooglid, alsof ik heel moe ben, maar daar word ik soms ook mee wakker. Energie gaat sowieso op en af, maar ben vaker moe dan ik verwacht had. Kreeg folder voor het besisconsult zorgplein, om eens naar alle aspecten te kijken. Er zijn dagen dat het best goed gaat, en ik denk mijn oude leefstijl weer te kunnen oppakken, en er zijn dagen dat ik bijna de hele dag aan het huilen ben. Ze heeft uitgelegd dat er nog een flink stukje verwerking zit.
Volgende vraag: Hoe tevreden ik met mijn ‘borsten’ ben wisselt ook nogal. Het is in ieder geval geen kuiltje meer, maar de diepe grote plooien en het volumeverschil stoort me wel. De chirurg wilde natuurlijk naar mijn ‘borsten’ kijken. Ook zij zag dat het vet rechts beter is blijven plakken dan links, en ook dat er ‘dogears’ zijn ontstaan. Ze heeft geprobeerd me gerust te stellen over mijn littekens, volgens haar is een gedeelte alleen maar (heel diepe) huidplooi.
In ieder geval voelde het zacht en soepel aan, dus geen seroom meer, dat is een fijne bevestiging.
Ze heeft gekeken waar het vet voor de volgende ronde vandaan gehaald moet worden: mijn buik werd bekeken en gevoeld en vervolgens afgekeurd wegens te weinig vet, dus wordt het de binnenkant van mijn bovenbenen. Overigens zat er volgens haar meer vet op mijn rechterbovenbeen dan mijn linker! Ik heb nog nooit verschil ervaren. Bijzonder he?
Nou heb ik eerder begrepen dat dat voor de meeste mensen dit de meest pijnlijke plek is, maar goed, dan is dat maar geweest.
Er zijn weer foto’s gemaakt en verbazing dat ik niet bij Sissi was geweest. Ik vind dat proces van met wie je wanneer een afspraak hebt niet heel tof verlopen.
Er is wel al een afspraak ingepland met de anesthesioloog en met Eva (zij is van de EVE-trial). Maar Sissi zou het in de gaten houden en een ring voor mij bestellen voor de cups. Die afspraak staat er dus niet in. Nog maar even geduld.
De operatie is gepland op 7 maart, 2 weken daarvoor dus weer starten met het dragen van de vacuümcups. Ik ga dat deze keer ‘s nachts proberen.
De derde en laatste sessie van de trial is in juli. Dus we kunnen kijken of we begin juni nog even op vakantie kunnen gaan. Vliegen moet sowieso vanaf 6 weken na operatie geen probleem meer zijn.
Volgens de plastisch chirurg zijn meestal 3-4 sessies voldoende en ze verwacht dat voor mij ook. De pexybra die na ronde 2 en 3 gedragen moet worden hoeft waarschijnlijk niet na de 4e ronde. Na de laatste keer (zou dus ook november kunnen zijn) wordt een half jaar rust geadviseerd en dan nog een correctie.
Komende keer moet ik overigens nog als basis zien.
De ergotherapeut helpt bij het zoeken naar de energiebalans. Inmiddels 1x per maand. Hij is eigenlijk mijn ‘rem’, wat achteraf vaker verstandig blijkt te zijn. Van nature wil ik veel meer dan ik kan of dat goed voor me is.
Wekelijks ga ik naar de oncologische fysiotherapeut, die zorgt dat de boel niet vast komt te zitten, en anders dat weer los maakt.
Mijn vrijwilligerswerk heb ik nog niet opgepakt. Daar voel ik me best schuldig over. Maar als ik dan weer drie x per dag een rustmoment pak en me toch niet fit voel is dat toch weer een bevestiging om het nu niet weer op te starten. Zeker omdat de komende sessie nu dichterbij komt en dat al behoorlijk wat mentale ruimte opslokt.
Mijn coachklanten kan ik nu goed over de week verdelen.
Ik heb mijn klanten doorgepland tot de week voor de operatie. Ben nog aan het nadenken hoelang het herstel na afloop gaat duren. Ik denk nu aan kennismakingsgesprekken (online, 30 min) na 2 weken; coachsessies (90 min hier of online) na 4 weken en diepte-interviews (‘leukertjescheck’) met uitgebreid kerntakentenanalyseverslag pas na 6 weken.
Overigens heb ik de afgelopen maand zoveel ja’s gekregen na kennismakingsgesprekken dat ik mijn hoogste maandomzet ooit heb gehaald en dat terwijl ik iedereen heb verteld dat ik in een traject zit waardoor ik meerdere keren een periode afwezig ben. Dat geeft de burger moed!
1 reactie
Hai Wendy,
Toch fijn dit zo van je te lezen! Oké, het is niet allemaal perfect, maar alles bij elkaar genomen, mag je niet mopperen. Dat doe je ook niet.
Heb je zelf je blog een keer langzaam gelezen? Of een paar keer? Dan snap je nóg beter waarom jouw ergotherapeut jouw rem is...:-)
Het is ook best oké om jezelf voorbij te hollen hoor. Ik doe dat zo af en toe nog steeds. Au, maar verder voelt dat best goed. Je komt vanzelf weer terug bij jezelf.
Lieve groetjes Hebe