Bang voor de gevolgen
Vorige week vrijdag heb ik mijn chemoschema meegekregen. Ik begin volgende week donderdag. De chemo wordt een combi van paclitaxel (Taxol) en carboplatine. Ik krijg 4 kuren.
Tot zover okee, want tot nu toe is dat wat overheerst: u zegt, wij doen. Ik laat het over me heen komen. Okee.
Tot ik het meegekregen boekje door bladerde en op de (mogelijk blijvende) bijwerkingen stuitte. Kaal worden, overgeven, moe zijn: Okee. Neuropathie, gehoorstoornissen...
En toen was het ineens niet meer okee. Toen kwamen wel de tranen. Niet omdat ik ziek ben of me ziek voel. Pure angst is dit.
Wat was ik trots op mezelf dat ik inmiddels al meer dan 33 km aan één stuk kon lopen, dat ik de vierdaagse van Alkmaar uit gelopen heb. Dat ik dit allemaal zelf opgebouwd heb, na mijn laatste depressie. Het zingen in een koor, wat ik dit jaar eindelijk durfde, het plezier dat ik daaraan beleefde. Het knutselen en schrijven wat ik weer opgepakt heb na jaren stilstand.
Natuurlijk hoef ik die bijwerkingen helemaal niet te krijgen. Misschien is de angst voor het onbekende inderdaad de grootste angst. Hoe belangrijk is dit nu eigenlijk als ik daarna nog 20/30 jaar zou mogen leven? Had ik die garantie maar. Dan kon ik het wellicht relativeren. Maar ik heb geen enkele garantie.
Tot nu toe overwegend sterk geweest, maar heb nu het mapje ver weg gelegd. Ik wil dit nu gewoon even niet.
11 reacties
Begrijpelijk, de angst voor het onbekende. En dan al die bijwerkingen lezen. Mijn vrouw heeft dezelfde chemotherapie combinatie gehad voor haar borstkanker. Ons heeft bewegen en periodiek vasten enorm geholpen tegen de vermoeidheidsklachten en andere bijwerkingen. We wandelden daarvoor al veel en dat kon vrijwel normaal doorgaan. Eerste twee kuren had ze zonder vasten gedaan de rest met. Wat een verschil. (Maar dat kan misschien bij iedereen anders zijn).
De spanning voor de behandelingen zijn het zwaarste. Als je eenmaal in "de trein" zit dan gaat het wel.
Hoi Kees,
Ik denk dat het inderdaad vooral de spanning vooraf is. Periodiek vasten lijkt me, gezien mijn verleden met eetproblemen, geen verstandige optie.
Wandelen probeer ik wel zoveel mogelijk te blijven doen. Fijn dat jullie samen veel wandelen. Ik liep tot juli lange afstanden (20 - 30 km) in de weekenden. Ben nu blij als ik 3 a 4 kilometer haal op een dag.
Groetjes, Bianca
Klopt Bianca. Ik had jouw historie mbt eetproblemen niet gelezen. Goed dat je 3 a 4 kilometer haalt !! Sterkte met de behandelingen en realiseer je hier komt ook een eind aan. Wij merkten dat het op een gegeven moment bijna routine wordt.....jij komt hier ook doorheen!
Dat is zeker zo, Kees!
En voor alle deuren die dichtgaan, gaat er altijd weer een raam open. Dankjewel voor je opbeurende woorden!
Groetjes, Bianca
Beste Bianca,
Wat te zeggen.............
Misschien verstandig om je depressie te bespreken met deskundigen.
Soms is extra medicatie nodig om je er iets gemakkelijker doorheen te trekken.
Helga, mijn vrouw, kreeg dat ook. Heeft echt geholpen.
sterkte, heel veel sterkte!
Paul
Hoi Paul,
Ik heb nu geen depressie hoor. Dat voelt echt heel anders. Ik ben onder behandeling bij een psycholoog die dat ook heel goed in de gaten houdt. Wel belangrijk gezien mijn verleden.
Maar dankjewel voor de tip. Fijn dat jouw vrouw extra medicatie kon krijgen. Is ook allemaal niet niks waar ze doorheen moet.
Bianca
Hoi Bianca,
Ik weet dat je nu geen depressie hebt. Gelukkig! Mijn Helga vertelde me tijdens haar ziekteproces het volgende:” kanker is erg, mijn depressie was verschrikkelijk”. Zonodig dus op tijd op het belletje drukken...
Ik wens je veel sterkte,
Paul
Ik snap jouw Helga helemaal, Paul!
Beste Bianca, wat begrijp ik je angst goed! En ja, ook al weet jij en weten wij dat je niet per se al die bijwerkingen hoeft te krijgen. Maar toch is het doodeng... want 'wat als'? En inderdaad, veel kans op veel narigheid zonder ook maar enige garantie dat je een lange-termijn-effect zult hebben. En nee, je hoeft niet altijd dapper, flink en sterk te zijn. Geef toe aan de dip, maar laat hem ook weer gaan....
Op enig moment heb ik me voorgehouden, dat toen ik de bijsluiter van 'de pil' las ik ook dacht dat ik dood zou gaan als ik die zou gaan slikken. Dat heeft me wel geholpen hetgeen je leest wat te relativeren.
Veel sterkte! Groetjes Hebe
Heel veel sterkte donderdag! Ik wens je wat mij is overkomen, dat betekent een eerste chemo waarna ik nauwelijks klachten heb gehad en waar mijn angst tijdens het toedienen verdween. Ik leef met je mee...
Dankjewel!