Ik weet het even niet meer
Vandaag 2 weken geleden kreeg ik een positieve uitslag van de coronatest. Op dat moment wist ik nog niet dat het staartje het ergst zou zijn. Dat ik opnieuw ziek zou worden, hoge koorts zou krijgen, me zo ontzettend beroerd zou voelen, het heel benauwd zou hebben. En dan mag ik eigenlijk niet eens klagen. Afgezien van het hoesten en de benauwdheid, en de extra hinder die ik ondervind in mijn blaas (geen idee of dit eigenlijk wel corona gerelateerd is) valt het bij mij wel mee.
Mijn man en moeder hobbelen nog steeds van bank naar bed en terug. Doodmoe, zijn ze. Ik heb gisteren weer een stukje kunnen lopen, buiten. Ik denk dat ik het ergste gehad heb. Maar of dat ook voor mama en mijn man geldt? Ik kan alleen maar hopen.
Ondanks dat het de goede kant op gaat, kon ik vanmorgen alleen maar huilen. Ik ben de afgelopen tijd zo positief geweest, zo sterk en ineens was het op.
Corona is voor mannen erger dan voor vrouwen. Tenminste, dat denk ik. Waar ik, ondanks het ziek zijn, toch gewoon de boodschappen regelde (Appie bezorg), de boodschappen opruimde, de vaatwasser in- en uitruimde, toch af en toe een was deed, zorgde voor eten voor ons gezin en ondertussen ook nog probeerde tussen de hoestbuien en de koorts door mijn zoon les te geven (want die was 14 dagen verplicht in quarantaine), bleef mijn man vooral op de bank liggen. Want ziek.
Vrijdag belde mijn werkgever. Ondanks dat ik corona had, ging alles gewoon door. Of ik de brief van de arbeidsdeskundige gelezen had, of ik ervoor kon zorgen dat ik vóór de 26ste mijn CV opgestuurd had, dat ik gebeld zou worden voor het tweede spoor en of ik alsjeblieft in de vakantie toch mijn uren wilde maken, zodat ik kon laten zien dat ik van goede wil was. Ik vond dit vanzelfsprekend. Natuurlijk zou ik dat doen. Ik begreep ook wel dat corona geen reden was om onze planning te veranderen, toch? Na de vakantie is het de bedoeling dat ik op ga bouwen naar 3 x 3 uur en als het goed gaat, bouw ik 2 weken later op naar 4 x 3 uur. Eigenlijk vond het bestuur dat ze te coulant waren met mij, de opbouw moest echt wat sneller.
Zondag heb ik een uurtje gewerkt, gisteren heb ik de achterstallige was gedaan. Gisteren belde de meneer van het tweede spoor, we hebben een afspraak voor 5 november. Vandaag stuurde hij me de mail met de verplichtingen waar ik aan moet voldoen. Vandaag had ik voor de 4e keer deze week bloed in mijn urine.
Ik had begin oktober een cystoscopie moeten hebben. Ik heb veel last van pijn in blaas, plasbuis, vagina, bekken, buik en heupen. Soms valt het wel mee en ben ik een paar dagen klachtenvrij, maar veel vaker spook ik halve nachten rond omdat ik er steeds uit moet om te plassen, wat dus pijn doet. Deze pijn is begonnen tijdens de bestralingen in februari/maart. Mogelijk gaat het om bestralingsschade. Ik hoop dat het alleen maar gaat om bestralingsschade. Want mijn hoofd heeft er inmiddels al heel wat anders van gemaakt. Ik had dus een onderzoek moeten hebben, maar ik kreeg corona, dus het onderzoek is verzet. Nu staat het gepland voor aanstaande donderdag. Ik hoop dat ik voor die tijd stop met hoesten..
6 reacties
Hoi Bianca, ik merk dat ik een beetje pissig werd toen ik over je werkgever las. Beetje onbehouwen gedoe daar, zeg. Wisten ze dat je corona hebt? Zo ja, kappen nou! Je gaat toch niet werken als je ziek bent? Of vakantie hebt? Hoezo, goede wil? Er is aangetoond dat ex-kankerpatienten de meeste goede wil van allemaal hebben. En dat ze negen van tien keer te snel en enthousiast reïntegreren, waardoor ze nog verder van huis (werk) raken.
Ik ben niet alleen ervaringsdeskundig maar heb ook in een focusgroep van de VU over kanker en werk gezeten. Jeetje wat een flapdrollen op jouw werk, ik hoop dat je je staande kan houden. Weet trouwens dat er een speciaal kankerprotocol voor bedrijfsartsen is (wat voor je bestuur ook een eyeopener kan zijn). Het is gewoon op internet te vinden.
Heel veel sterkte met het onderzoek en met herstellen van corona.
Miranda XX
Ook mijn nekharen staan overeind, neem alsjeblieft een advocaat in de arm, hier worden regels met voeten getreden. De klachten van pijn die je beschrijft kunnen ook aan niergruis te wijten zijn snel dat onderzoek laten doen.
Sterkte
Lieve Bianca,
Jou overkomt nu waar wij allen bang voor zijn. Ook nog corona erbij, en jij dus niet alleen. Wat vreselijk! En dan ook nog die pijn. Het wordt je niet bespaard.
Wat betreft je werk sluit ik me aan bij Miranda en Ron.
Ik wens je heel veel sterkte en beterschap.
Veel liefs,
Hanneke
Wat een vervelende en slechte werkgever. Geen respect voor wat jij hebt. Zoals Miranda, Ron ook al zeggen deze werkgever maakt zijn eigen regels. Ziek is ziek en als je vakantie hebt werk je niet.
Vroeger werd hard werken beloond. Iets extra's doen ook maar tegenwoordig niet meer. En dan zeggen ze voor jou 10 anderen.
Kom voor jezelf op. Hopelijk vinden ze donderdag wat de oorzaak is zodat aan herstel kan worden gewerkt.
Dat mannen het zwaarder hebben hoor ik wel vaker. Noemen ze dat ook niet de mannengriep? Wij als vrouw zijn zelf ook geneigd het allemaal maar te doen ook al zijn we ziek. 🙃
Sterkte met alles
Liefs Alice❤😘
Lieve Bianca, niet doen, je zou toch juist rustiger aan beginnen dan eerst de bedoeling was en moest jij ook niet 2 kilometer fietsen naar je werk enzo? Met al die pijn en nu een coronabesmetting (nogmaals: wat een afschuwelijk verhaal is dat) er over heen, 'gewoon' weer volledig ziek melden, zou ik denken. Hoe kan het dat er zo'n beetje genegeerd wordt dat je covid hebt?! En als je daarvan (voldoende) hersteld bent, even het linkje opzoeken wat Miranda noemde, het protocol Kanker en Werk, staat op de site van de vereniging van bedrijfsartsen (ik dacht dat ik het opgeslagen had, maar kan het niet vlot vinden).
Maar eerst dat onderzoek, pijnbestrijding, opknappen. Ik hoop en duim met je mee dat de pijn inderdaad door bestralingsschade ontstaan is, maar ook dat er snel eens iets aan gedaan kan worden! Heel veel sterkte! XXX
Wat een situatie waarin je nu zit, al die onzekerheden met Corona, de vermoedelijke bestralingspijn, een gezin draaiend houden en je werk. Ik kan me voorstellen dat je hoofd het niet allemaal kan verwerken. Ondertussen hoop ik dat je man en moeder ook wat opgeknapt zijn. Hopelijk hebben jullie het ergste achter de rug. Het zou prettig zijn als je snel de de uitslag van de cystoscopie hebt, dat neemt vast een grote onzekerheid weg. Ik begrijp je angst hierover. Beterschap en spoedig herstel gewenst voor jou en je dierbaren! Liefs, Ineke